Յ. Յ.
Փոքրիկը մահացաւ: Փոքրիկը չուզեց ապրել: Փոքրիկն այս կեղտոտ աշխարհում անելիք չունէր: Ի՞նչ էր անելու, եթէ ապրէր: Ապրողները, տառապելուց, ստորանալուց եւ ստորացուելուց բացի, էլ ի՞նչ են անում: Չէ, նա չվախեցաւ դժուարութիւններից, նա պինդ տղայ էր, պարզապէս չուզեց ապրել: Փոքրիկն աւելին գիտէր, քան` մենք: Նա նոյնիսկ աւելին գիտէր, քան մնացածները: Նա գիտէր նաեւ, թէ մնացածներն ինչ գիտեն, ինչ են մտածում եւ ինչ են խօսում: Նա լսեց, զգաց, թէ որքա՜ն պատեհապաշտ է դարձել աշխարհը, այն աշխարհը, որին հանդիպեց վեց ամիս առաջ: Բայց այն ժամանակ պահապան մայր ունէր, հայր ունէր, քոյր, պապ, տատ… Ամէն ինչ ունէր: Նա փոքր էր, բայց արդէն լաւ էր ճանաչում բոլոր համազգեստաւորներին, հրաշալի արդէն գիտէր քծնող եւ սողացող ասուն կենդանիներին: Փոքրիկը նայել էր շուրջը, տեսել խղճահար դէմքեր` ցաւացող մարդկանց, նրանց միջից զատել էր անկեղծին` կեղծաւորից, կրակից շագանակ հանողներին, օդերում զվռնողներին: Նա հասցրեց տեսնել խելօքին` խեղճ, յիմարին` իշխող, ճշդախօսին` խոցուած իր խօսքի համար, սուտասանին` մեծարուած, քծնողին` տեղաւորուած: Տեսաւ բազում պաշտօնեաներ, տեսաւ բազում խելացի անտեսուած մարդիկ ու հասկացաւ, որ էս աշխարհը ծուռ է, իսկ ծուռ աշխարհում առանց նրանց` իր հարազատների, աւելի կը մոլորուի: Փոքրիկը հեռացաւ` երկրային կեանքի կարօտ, դառնացած, յոգնած: Այդքան փոքր, բայց արդէն զզուած հեռացաւ: Նա գնաց: Նա հիմա ճանապարհին է, որի վերջում հարազատներն են սպասում: Նրանք էլ չուզեցին, որ փոքրիկը մնար: Մնար ի՞նչ անէր էս ծուռ աշխարում, էս պատեհապաշտների որջում ապրել կը լինի՞: Հիմա իր քաղաքում սուգ է, ոչ պաշտօնապէս: Հալալ մարդիկ սգում են, հարամները… Հէնց դա է, որ զզուելի է, գարշահոտը տարել ու բաց են թողել սգի քաղաքի վերածուած երբեմնի ուրախ քաղաքում: Իսկ քաղաքը սառել է, կենդանութեան ոչ մի նշոյլ: Քաղաքը մեռած է: Մեռնող քաղաքում ժպիտ կը լինի՞: Երեսներին մէկ էլ գուցէ ժպիտ երեւայ, երբ վերեւից մի օր սպիտակ փետուրը լող տալով իջնի ու ասի` ես եկայ, ես կը պահպանեմ Ձեզ, որ էլ երբեք գորշ մարդիկ, սեւ դեւերը, կարմրաթուշ զոմպիները մեր քաղաք չմտնեն, ես եկայ, որ ասեմ` պէտք չէ ողբալ ինձ համար, ինձ համար պայքարէք, որ կարողանաք ապրել:
«Երկիր»
It’s the truth and the real life. We have to wake up from our deep, deep sleep.
Respecting, helping and loving one another. We don’t suppose keep just ourselves happy, we have to keep happy first of all our Lord Jesus Christ happy through our actions in regard being the first Christian Nation.