Ժողովրդին Դարձրել Են Մտային Բանտարկեալներ…

ԴՈԿՏ. ՄԱՐԻ ՌՈԶ ԱԲՈՒՍԷՖԵԱՆ

Ցաւօք, որքան որոշում եմ այլեւս չխօսել, սակայն այն ողբալի վիճակը, որի մէջ օրէ օր աւելի ենք մխրճւում ազգովին, երբ տարին աւարտում ենք այս ողորմելի իշխանութեան ներկայութեամբ, նուաստացած, տարածքային, հոգեկան, բարոյական նոր կորուստներով, կրկին ներքին մի զսպանակ պոկւում է իմ ներսում ու պարտադրում  է խօսել, որքան էլ կրկնութիւն կամ վիրաւորական հնչի իմ ասելիքը, որովհետեւ չեմ ուզում` հետեւել իմ հայրենակիցների քայլերին, զբաղուել այս պահի համար անիմաստ ու անկարեւոր երեւոյթներով, դառնալ մտային մի բանտարկեալ, ենթարկուել մի անբարոյ բռնապետի, անօգնական հետեւել իր ուղղութիւնը կորցրած ամբոխին եւ օգնել  երկրիս աւելի արագ կործանումին:

Որովհետեւ մի օր, երբ ներկայ սնանկ իշխանութիւնը տապալուի, իր հետ տապալուելու է նաեւ այսօրուայ ընդունուած կամ պարտադրուած «բարոյականութիւն»-ը` ստախօսութիւնը, նենգափոխութիւնը, զրպարտութիւնը, ատելութիւնը, եւ նոր սերունդը իրականութիւնը բացայայտելով` պատասխան է պահանջելու, չեմ ուզում քողարկուել սրանց որդեգրած անբարոյականութեան ստուերում:

Գրութիւնս ուզում եմ սկսել մի հարցումով` մեր ժողովուրդը այս 7 դժնդակ տարիներում, այսքան կորուստներից, ստորացումներից յետոյ գոնէ հասկացա՞ւ, թէ ո՛վ է ղեկավարում մեր երկիրը` արեւմտա-թուրքական միութի՞ւնը, որը մի կողմից իբր թէ խաղաղութեան համար է միջամտում, միւս կողմից` զէնքեր է ուղարկում մեր ոչնչացման համար: Մեզ վերջնական կործանման առաջնորդող Անգլիա՞ն, Ֆրանսա՞ն եւ անշուշտ Գերմանիա՞ն են, որոնք, ինչպէս Զելենսքուն աջակցեցին պատերազմը չկանգնեցնելու, Ուքրանիան լիովին ոչնչացնելով իրենց մեծագոյն նպատակին` Ռուսաստանին ոչնչացնելու համար, նոյն ձեւով օժանդակեցին Արցախի յանձնումին: Մի՞թէ մինչեւ այսօր չկարողացաք հասկանալ, որ «ժողովուրդ ջան» ասող, քեմալական սրտիկներով իրեն հետեւող անմիտ ամբոխին խաբող, «իշխանութիւնը ես եմ» յայտարարող ծղրտան ոչնչութիւնը ղեկավարւում եւ կամակատարն է նշածս երկրների կողմից վարձուած, նրանց շահերի համար մեզ ոտնատակ տուողը:

Սարսափելի փաստ է, չէ՞, որ երկրիդ ղեկավարը իր երկրին չծառայի… եւ բնականաբար չէք ուզում ընդունել: Սակայն ցաւօք, իրականութիւնը անկարելի է երկար քողարկել, իսկ աւելի յաճախ ինքն իրեն է բացւում:

Իւրաքանչիւր օր ականատես ենք լինում, թէ ինչպէ՛ս են մեր երկիրը մասնատման տանում ներքին թէ արտաքին առումով թուարկածս երկրները` իրենց ծառայող ներկայ իշխանութեան միջոցով: Մեզ իրենց ոտքի ջնջոցը դարձրած հզօրագոյն Արեւմուտքը, որն ամէնուր բարձրաձայնում է ժողովրդավարութեան, ազատ խօսքի, երկրների ազատ ինքնորոշման, արդար ընտրութիւնների, խաղաղ գոյակցութեան մասին, սակայն փակ դռների յետեւում այդ բոլոր արժէքները չքանում են յանուն իրենց մեծագոյն շահերի, որոնք աշխարհամասերը իրար մէջ բաժանելու, կամ աւելի ճիշդ` իրարից խլելու, տիրելու, ոչնչացնելու վրայ են դրուած:

Այդ նոյն «երկրների ազատ ինքնորոշման իրաւունքի» իբր թէ ջատագովը, առանց դոյզն իսկ վարանելու, 100 տարով մեր երկրի կարեւորագոյն դարպասը` «Զանգեզուրի միջանցք»-ը, որը մեր շնչառութեան  կարեւորագոյն հանգուցակէտն է, խլում է մեզնից, եւ մենք երջանկութիւնից հարբած` ուրանում ենք տեղանքի հարազատ անունն անգամ ու անհամբեր սպասում նրանց գալուստին, ինչպէս ոգեւորուած ընդառաջեցինք 2018-ին մեր երկիրը կործանողին:

Նոյն այս ազատ խօսքի մունետիկները իրենց իսկ երկրներում, մինչեւ իսկ` ձեր յոյս ու ապաւէն Եւրոպայում, լռեցնում են մարդկանց, համալսարանների յայտնի փրոֆեսէօրներին գործից ազատում են Ողջակիզումին դէմ արտայայտուելու համար, կալանաւորում են Պաղեստինի ի նպաստ ցոյցի մասնակիցներին, հրեաների դէմ խօսողներին, պատերազմներ հրահրում ամէնուր եւ այդ երկրները վերջնականապէս խորտակելուց, բաժան-բաժան անելուց յետոյ էլ խաղաղութեան հաստատման անուան տակ պատերազմի շարունակման նոր միջոցներ կիրառում:

Ահա այս է ազատ աշխարհի տիրակալների քաղաքականութիւնն այսօր, որը մեզ մտածել է տալու պաշտպանուե՞նք, ինչպէ՞ս, թէ՞ փոշիանանք իրենց կրունկների տակ: Չմոռանամ յիշեցնելու, որ նրանք արդէն մեզ յանձնել են մեր  դարաւոր թշնամու ողորմածութեանը, իսկ մեր թրքամոլ իշխանութիւնը դարձել է մեզ ոչնչացնող նրանց ծրագրի ինքնակամ իրագործողը:

Նայէք ձեր շուրջը, երկրում որքան շատանում են քաղաքական բանտարկեալները, ժողովուրդը աւելիով դառնում է մտային բանտարկեալ: Երկիրը կործանման տանող իշխանութիւնը, այս անգամ էլ վերընտրուելու մոլուցքով տարուած` աջ ու ձախ իր բռնակալութիւնն է պարտադրում, ահ ու սարսափի մէջ պահում ժողովրդին, որ յանկարծ չարթնանայ, իր գործած չարիքները հասկանայ ու իր դէմ դուրս գայ: Ժողովրդին դարձրել է մտային բանտարկեալներ եւ ով փորձում է ազատագրել մարդկանց միտքը, նրան կալանաւորում են որպէս վտանգաւոր յանցագործի եւ բանտ նետում:

Նիկոլի հրոսակախմբերի այս նոր արշաւը, երբ միանգամից գազազած յափշտակում են յանցանք չգործած մարդկանց, կարծես` «հասարակութեանը վտանգ ներկայացնող ոճրագործների», աւելորդ անգամ հաստատում է, որ ներկայ իշխանութիւնը իր իսկ երկրի դէմ գործած յանցագործութիւնների բացայայտումներից սարսափահար` արդէն միջոցներ է ձեռք առնում, բացայայտողներին լռեցնում, ոչ միայն լռեցնում, այլ նրանց լեզուներն ու ձայնալարերն է կտրում:

Ողբալին այն է, որ ազգային իրական ոճրագործը` պաշտպանուած ամերիկեան տոլարներով սնուող իր հրոսակախմբով, շարունակում է երկիրը ղեկավարել,  կործանում տանել, իսկ երկիրը փրկել փորձողներին բանտախցեր է ուղարկում:

Շատ շուտով երկիրը դառնալու է մի մեծ բանտ, իսկ բռնակալը հաւատարիմ հետեւորդներով, իր աթոռին ամուր կառչած, դառնալու է Բանտապետ, քանի որ երկրի տիրակալի իր աթոռը շատ շուտով թշնամին է գրաւելու:

Եօթ քայքայիչ տարիներ, ամէնօրեայ թշնամութիւն ու զրպարտութիւն տարածող իր ստերով ժողովրդի միտքը բանտելով, կաշառուած հաւատարիմ հետեւորդների վոհմակով, համոզուած էր, որ իր գործած ապազգային, երկիրը կործանման եզրին հասցրած դաւաճանական գործողութիւնները երբեք չեն բացայայտուելու, արդէն մոռացութեան են մատնուած, քանզի ժամանակին ժողովրդային պոռթկումները առաջնորդներ չունեցան, ու ինքը առանց խոչընդոտի իր տէրերի աջակցութեամբ շարունակեց իր վրայ դրուած ազգակործան պարտականութիւնները աւարտին հասցնել:

Արդէն բացայայտօրէն մեր տարածաշրջանը օգտագործւում է Ռուսաստանի դէմ, որին օգնում եւ որից անմիջականօրէն օգտւում է Թուրքիան իր գերնպատակը իրականացնելու: Այլեւս կարիք չունեն ամերիկեան բարձրաստիճան անձինք թաքուն այցելութիւններով մարզեն իրենց հպատակին: Այդ ամէնը աւարտուած է, թրքամոլ  մեր իշխանութիւնը պատրաստակամօրէն եւ սիրով իրագործում է նրանց բոլոր առաջարկները:

Այսքանից յետոյ բնականաբար այդ տէրերը ամէն միջոց օգտագործելու են իրենց հաւատարմօրէն ծառայող այս իշխանութեանը վերընտրելու, որովհետեւ եթէ հրաշքով ժողովուրդը արթնանայ, եւ ոչ դրսից նշանակուած, այլ հրաշքով ներսից նորերը ընտրուեն, գուցէեւ հնարաւորինս չեղեալ համարուեն ներկայ իշխանութեան գործած անօրինութիւններից շատերը: Թէեւ Արեւմուտքի ժամանակակից պատմութեան մէջ այդպիսի փաստ դեռ չի արձանագրուել: Արեւմուտքը անմրցելի է երկրներ կործանող իր քաղաքականութեան մէջ, վկան դեռեւս ամենաթարմը` Սուրիան, Եմէնը, Ուքրանիան, շատ շուտով նաեւ` Վենեզուելան:

Բացառուած չէ նաեւ մէկ այլ վտանգ, որ իրեն իշխանութեան բերած, իրենց շահերին ծառայած այս թափթփուկը ամբողջովին սպառել է իրեն, եւ ձեռնտու չէ այլեւս սրա վրայ դրամ ծախսելը: Իրենք նոր թեկնածու կը պարտադրեն մեզ:

Վերջերս Վաղարշապատի ընտրութիւնները բացայայտօրէն հաստատեցին, որ ներկայ իշխանութիւնը ոտից գլուխ թաթախուած անօրէնութեան, կեղծիքի մէջ, «իշխանութիւնը ես եմ»  հռչակողը, որքան էլ զարմանալի է, երկրի տէր չի զգում իրեն, այլապէս առանց խարդախութեան կ՛իրագործէր ընտրութիւնը: Բայց որպէս ամենաստոր խաւի ներկայացուցիչ` գիտի ժողովրդի հոգեբանութիւնը, որ կաշառքով, վախեցնելով կը կոծկի իր գործած չարագործութիւնները եւ իր ուզած քուէները կը ստանայ, կրկին դիմեց խարդախութեան: Երկիրը զաւթած, իր անձնականը դարձրած իշխանութիւնը նոյն չափով էլ  այս ընտրութիւնները կեղծեց, ինչպէս ամէն բան է կեղծում երկրում:

Բոլոր փաստերը, անօրէն միջոցներն ու խաբէութիւնները, որով երկու անգամ իշխանութիւն գրաւեց, ինքնին այդ ամէնի ապացոյցն էր, սակայն ապշեցուցիչը Վաղարշապատի բնակչութեան դիրքորոշումն էր իրենց վաղուայ ճակատագրի հանդէպ: Չէ՞ որ այսքան բացայայտումներից յետոյ իւրաքանչիւր հայ ընտրող իր մէկ ձայնով կարող էր դէմ քուէարկել ներկայ թուրքի կամակատար իշխանութեանը` առանց ստորանալու, արդարանալու, կամ թաքցնելու վերցրած կաշառքը իր ձայնի դիմաց, բայց այս շրջանի բնակչութիւնն էլ մտային բանտարկութիւնը նախընտրեց  ազատութիւնից` յաւելեալ անգամ հաստատելով, որ մենք պարտուած ենք ոչ միայն իշխանութեան, այլ այդ իշխանութիւնը ամուր պահող ժողովրդի կողմից:

Կարծում եմ, եթէ ժողովուրդը սպասի մինչեւ ընտրութիւն, այլեւս անհրաժեշտութիւն չի ունենայ ընտրութեան գնալու, քանզի նոյն միջոցներով կեղծելու են, օտար դիտորդներն էլ հաստատելու են իրենց անմնացորդ ծառայի օրինականութիւնը, որից յետոյ «ժողովուրդ ջան»-ին մնում է միայն հրապարակում դհոլ-զուռնայով, երգ ու պարով դիմաւորելու իր երկրի մօտակայ փլուզումը իրագործած վարձու բռնապետին:

Չգիտեմ` այլեւս ինչպէս, ինչ միջոցներով խօսել, բացայայտել ժողովրդին, որ մեր ճակատագիրը վերջնականօրէն որոշուած է Արեւմուտքի կողմից, յանձնուած է թշնամուն, եւ եթէ մենք շարունակենք լռել ու հետեւել այս ողորմելի ստախօսին, եթէ ընտրութիւններից  աւելի վաղ չարթնանանք, ցոյց չտանք մեր դիմադրութիւնը այն ամէնի հանդէպ, որ իրագործում են իրենք, մենք էլ կ՛ոչնչանանք այն բոլոր ազգերի նման, որոնց միայն անուն է մնացել պատմութեան մէջ, որոնց արհամարհանքով թուարկում ենք մեր բանաստեղծութիւններում ու ազգամեծար ելոյթներում: Մենք ոչնչով չենք տարբերւում այդ ժողովուրդներից, նրանք էլ միասնաբար չպայքարեցին, իրենց անտարբերութեան պատճառով ոչնչացան, այլ ոչ` պատերազմներով, դա ես չեմ ասում, այլ պատմութեան վկայագրութիւններն են հաստատում:

Աւելորդ անգամ յիշեցնեմ, որ մեզնից շատերը այս ոչնչութիւնների իշխանազաւթումից շատ չանցած` արագ հասկացան եւ փորձեցին հասկացնել կեղծ յեղափոխութեամբ գինովցած ժողովրդին, թէ այս թափթփուկների թիկունքում որո՛նք են գործում եւ ո՛ւր են տանում մեր երկիրը: Այդ ճանապարհին շատերս կորցրինք սրտամօտ ընկերներ ու հարազատներ, որոնք չհաւատացին ու պախարակեցին, թշնամացան մեզ հետ, հեռացան մեզնից, գերադասեցին այս ստահակներին տէր կանգնել, եւ բնականաբար մեր փոքրաթիւ ուժերով չկարողացանք տեղաշարժ ստեղծել, նրանց դիմակները պատռել, քանզի սուտի քարոզչութեամբ ուղեղներն արդէն բանտուել էին ու դեռ շարունակում են բանտարկեալ մնալ: Պառակտուեցին անգամ երկարամեայ պատմութիւն կերտած անընկճելի կուսակցութիւնները, թերացան նոյնիսկ իրենց պարտականութեան մէջ: Պառակտուեցին մինչեւ իսկ սփիւռքի միութիւններն ու համայնքները, ողջ ժողովուրդը: Տխուր, անհաւատալի պատկեր, որի պատասխանատուները միայն ու միայն մենք`ժողովուրդս ենք, որը եւ յանգեցրեց մեզ այս օրուան:

Նոյնիսկ այսօր, երբ աշխարհի տարբեր լրատուամիջոցներ, յայտնի վերլուծաբաններ ու քաղաքական գործիչներ են բացայայտում 2018թ. մեր երկրում յայտնուած գունաւոր յեղափոխութիւն կոչուող չարիքը, այն իրականացնողներին, դրա նպատակը, նոյնիսկ թեկնածուի ընտրութիւնը, նրան իշխանութեան բերողներին, դեռ հասարակութիւնը լռում ու սնւում է այս վարձկանի ստերով: Ժողովուրդը այնքան է տարուած այս թափթփուկով, որ չի սթափւում երբեմն սայթաքումով, ինքն իրեն արժեւորելու համար նետած  նրա ճշմարտութիւնները լսելուց յետոյ անգամ: Վերջերս մի համարձակ լրագրողի 2018թ. Կարէն Կարապետեանի հետ կապուած հարցին, երկրի բռնակալը պարծենալով պատասխանեց, որ ոչ միայն Կարէնն է այցելել իր «մեկուսարանը» (որը այդպէս էլ չիմացանք, թէ ո՛ւր է եւ ի՛նչ տեսակի մեկուսարան է), այլ նաեւ օտար երկրների հիւպատոսներ էլ են այցելել իր «մեկուսարանը» եւ իրենց աջակցութիւնն են առաջարկել պետական պաշտօն ստանալու համար, որն ինքը իբր թէ կտրուկ մերժել է, բայց իրականում նրանց օգնութեամբ էլ ոչ միայն պարզ պաշտօն, այլ ողջ մի երկիր, Արցախն էլ վրադիր ստացաւ:

Ժողովուրդը իր այս յայտարարութիւնը լսելուց յետոյ անգամ չի մտածում, չի հարցնում, թէ ինչո՞ւ օտար հիւպատոսները այցելելու էին իրեն, եւ եթէ նրանց «մարդասիրական» իրաւունքի մէջ է մտնում օտար «մեկուսարաններ» այցելելը, ինչո՞ւ մինչ օրս ոչ մի օտարերկրեայ հիւպատոս չի այցելում Նիկոլի խճողուած բանտերը, քանի որ իր օրօք «մեկուսարանները» վերացուած են, իր աջակցութիւնը չի առաջարկում բանտում անօրէն ձերբակալուածներից` Սամուէլ Կարապետեանից սկսած մինչեւ սրբազաններն ու լրագրողները:

Ակնյայտ է, թէ ժողովրդին չի հետաքրքրում ի՛նչ է եղել, ինչո՛ւ է եղել, ինչպէ՛ս է եղել, որովհետեւ դժգոհ էր նախկին արցախցի ղեկավարներից, օլիկարխներից, որոնք իր համար թուրքից վատ են, թշնամի են մինչ այսօր: Բայց եթէ մտածի այդ ամէնի մասին, վերլուծի, ուրեմն պիտի համեմատի, սկսի մտահոգուել իր վաղուայ օրով, իր ճակատագրով, իսկ նա որոշել է միտքը բանտած հետեւել այս ամբարտաւանին, որովհետեւ այսպէս աւելի հեշտ է, արդէն ազատուել է Արցախի հարցից, սահմանները հսկում է թշնամին, եւ երկրում արդէն օլիկարխը վերացել է, թուրքի հետ էլ հո դարեր չի կարելի թշնամի մնալ:

Օտարին ծառայող ներկայ իշխանութիւնը  եթէ աննշան, պարզ մարդկային զգացում ունենար, պէտք էր պաշտէր, երկրպագէր իր ժողովրդին, որ երկրին պատճառած այսքան աղէտներից, երկիրը նսեմացնելուց, խորտակելուց յետոյ էլ դեռ հաւատում ու վստահում են իրեն, իր առաջադրած մարդկանց են քուէարկում, որ` հեզ ու հնազանդ ենթարկւում են իրեն, ծպտուն անգամ չեն հանում, երբ մի ամբողջ երկիր է յանձնում ու դեռ յանձնելու է, փոփոխութեան է ենթարկում սահմանադրութիւնը թշնամու թելադրանքով: Նոյն թշնամու կարգադրութեամբ Մայր Աթոռին վարկաբեկում է, որովհետեւ Ամենայն Հայոցը Արցախի հարցն է բարձրացնում ամէնուրեք, ուրեմն հարկ է նրա լեզուն էլ կտրել, միանգամից ոչնչացնել երկրի հաւատամքի կառոյցը, որն իր իշխանութիւնից անկախ է գործում ու խոչնըդոտում է թշնամու հետ իր գործարքը: Եւ յետոյ վեհարանում հսկայական հարստութիւն կայ, ինչո՞ւ իր հայրենակից թուրքերին մնայ, իրեն է պատկանում այն, ինչպէս` ամէն բան երկրում: Հերքում է կատարուած Ցեղասպանութիւնը իր գործած նենգ ցեղասպանութիւնը թաքցնելու համար:

Երկիրը ներկայացնող խորհրդանիշներն է ջնջում, իր երկրի կարեւորագոյն դարպասը «մեծահոգաբար` յերախտագիտութիւն, իրեն իշխանութիւն բերողներին է յանձնում առանց պայմանների, խոնարհաբար մասնակցում  է իր խեղկատակ ժամերգութիւններին, յիմար հաւաքներին ու հարցազրոյցներին, ո՞ր մէկը թուել: Եւ դեռ այսքան նուիրուածութիւնից յետոյ բռնակալութեամբ է հատուցում իր ստրկացած «ժողովուրդ ջանին»:

Այո՛, երբ թշնամին ներսից է, որը դրսից առատօրէն ֆինանսաւորւում է հարիւրաւոր թիկնապահների հետ միասին, դժուար է այդ երկիրը փրկել, առաւել եւս երբ ժողովուրդը հեշտօրէն գնուելով` կուրացած է ձեւանում մօտեցող վտանգին: Ինչպէ՞ս փրկես, երբ 44-օրեայ դաւաճանական պատերազմին որդի կորցրած ծնողը մի քանի կոպեկով գնուելով` շնորհակալութիւն է յայտնում, որ իր կորցրած որդու փոխարէն` այժմ այս թափթփուկին է գտել;

Երբ գիւղացին ասում է` «Իմ համար Նիկոլը շատ լաւ է, որովհետեւ խաղողը յանձնում եմ, անմիջապէս փողս ստանում եմ, ոչ թէ առաջուայ պէս ամիսներով վճարին սպասում»: Նա մտածում է միայն իր մասին, եւ երբ հարցնում են կատարուող ձերբակալութիւնների, սահմանների յանձնման, կամ նոյնիսկ Սեւանի մասին արուած թշնամու յայտարարութիւններին, ասում է, որ ինքը քաղաքականութեամբ չի զբաղւում:

Ուրեմն երկրում ապրելով` նա միայն իր մասին է մտածում, իսկ ապագան, որը գահավիժում է, իրեն չի հետաքրքրում, դա համարում է ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹԵԱՄԲ զբաղուել: Իրեն թւում է` ազերիների տիրակալութեան օրօք էլ իր խաղողը կը յանձնի ու դրամը անմիջապէս կը ստանայ եւ խաղաղ կ՛ապրի, քանզի ինքը քաղաքականութեամբ չի զբաղուել:

Մեր այս անհատական ԵՍ-ը եթէ մեր միջից չհանենք, չմիասնանանք, չենք փրկուելու:

Որքան էլ հասկանում եմ իրենց սարսափը, քանզի անկեղծ բարձրաձայնողին ձերբակալում են ու իրենց սպասարկող դատաւորներով գործ յարուցում նրանց դէմ, չեմ ընդունում այս համատարած կոյր ձեւանալը: Չեմ ուզում կրկնել, անգամներ նշել եմ ստալինիզմի եւ նիկոլիզմի նոյնացումը, (իմ դիմատետրում էլ գրել եմ այդ մասին), որին զոհ գնացին ազգի մեծագոյն դէմքերն ու հարիւր հազարաւոր հայրենասէրներ: Պարզւում է` ստալինի թափթփուկները դեռ մեր մէջ են եւ մեր երկիրն էլ տանում են ըստ նրա կարգախօսի` Հայաստանն առանց հայերի:

Եւ այս ամէնն անում է ոչ թէ թշնամին, այլ` թրքամոլ իշխանութիւնը եւ նրանց նմանները, որոնք մեզ դարձրել են այնքան աղճատուած ազգ, որ այս նենգ ոչնչացումից արթնանալու, համախմբուելու, պայքարելու, փրկուելու փոխարէն` հետեւում ենք իրեն, հանգիստ լսում ենք իրենց համոզումները, որ թշնամուն ընդունենք որպէս մեր հայրենակիցը եւ երկիրն էլ նուիրաբերենք իրենց, քանի որ իրենք այդ համաձայնութեամբ են իշխանութիւնը զաւթել:

Այսինքն մենք ազգովին զոհաբերուելու ենք այս ոչնչութիւնների համար: Պատկերացնելն անգամ սարսուռ է ազդում, բայց ժողովրդի վրայ դա էլ չի ազդում, նա ի սպառ կորցրել է իր վիրաւորուելու յատկութիւնը, նոյնիսկ տեսնում է, թէ ինչպէ՛ս է իր երկրի ղեկավարը կորամէջք, քծնող կիսաժպիտը դէմքին, համրացած ներկայանում իրեն օգտագործող օտար պետութիւնների առջեւ, երբ թշնամու կողմից մեր երկրի դէմ գործադրուող ոտնաձգումներին պատասխան չի տալիս, հակառակը` մշտապէս հաստատում է թշնամու իրաւունքը:

Երբ  շարունակում է թաքուն համաձայնութիւնները, ոչ թէ` բանակցութիւնները, սրանք տարբեր բաներ են, որ մենք արդէն 7 տարուց աւել որպէս երկիր զրկուած ենք պետութեան գոյատեւման համար բանակցութիւն կոչուող երկարակեցութեան կարեւորագոյն միջոցից եւ դեռ հանգիստ շարունակում ենք մեր առօրեան:

Այս թշուառականների վոհմակը իրապէս մեզ կողոպտեց ոչ միայն տարածքների յանձնմամբ, ոչ միայն երկրին նուիրեալ զոհերով, այլ` մտքով, հոգեպէս, բարոյապէս ջլատեցին մեզ այս 7 անվերջանալի տարիներում, ի՞նչ մնաց պղծելու, որ դեռ չի պղծել, չի ոչնչացրել այս ողորմելի իշխանութիւնը:

Արտաքին թշնամին` թուրքը, ոչնչացնում է` մեր հաւատքի քարէ խորհրդանիշերն ու սրբավայրերը, մեր եկեղեցիները, խաչքարերն ու գերեզմանաքարերը, մինչ ներսի առաւել վտանգաւոր թշնամին իր անբարոյ միջոցներով ոչնչացնում, աւերում է մեր հաւատքը, պղծում իր մուտքով, իր հրոսակախմբով մեր աղօթատեղիներն ու ծիսակատարութիւնները, իսկ  ժողովուրդը խոնարհաբար հետեւում է իրեն, ա՛յ սա է առաւել սարսափելին:

110 տարի յետոյ, կրկին  մեր գլխին հետեւողականօրէն մեզ ի սպառ վերացնել ծրագրող թուրքն է ամբողջ ուժով արթնացել, որը կորիզային ռումբ է մեզ համար: Մարդկութիւնը յուսադրւում է, որ  գիտակից, հաւասարակշռուած մարդկանց ձեռքում է գտնւում կորիզային ռումբի աշխարհը կործանող կոճակը, որը խիստ հսկողութեան տակ է պահւում: Ցաւօք, մեր թշնամին` թուրքը, կոճակ չունի, նա համատարած վայրենութիւն ու ամէն վայրկեան պայթող սպանդ է, նրան միայն կարելի է կանխել հաւաքական վաղ արթնացմամբ, իրենց հետ համագործակցող մեր ներքին մեծագոյն թշնամուց ազատուելով:

Եթէ դեռ շարունակենք հետեւել այս հոգեկան հիւանդ բռնակալին, ազգովին կործանուելու ենք: Իրենք փրկուելու են, մենք ենք թշնամու հետ առերեսուելու: Մեր իւրաքանչիւրի լռութիւնը նրանք ընդունում են որպէս համաձայնութիւն իրենց քայլերին, որով էլ աւելի են ամրապնդւում ու տարածւում երկրում: Մեր լռութեամբ պարզապէս սատար ենք կանգնում մեզ կործանող իշխանութեան ծրագրերին:

Մեր փրկութիւնը, որքան էլ տարօրինակ ու վերացական հնչի, մեր ձեռքում է առայժմ: Բաւական է, որքան կողոպտուեցինք, որքան կորցրինք, որքան փոքրացանք ու անտարբեր հետեւեցինք մեր անկմանը, գոնէ հիմա տէր կանգնենք մեր ձեռքում մնացածին, խաբկանքներով չտարուենք, մարդկային այս թափթփուկների խոստումներով ու սուտերով չկերակրուենք, չսպասենք, մինչեւ ինքներս կեր դառնանք:

30 նոյեմբեր 2025