ՅԱԿՈԲ ՀԱՒԱԹԵԱՆ
Լիբանանի դէմ շղթայազերծուած պատերազմը արդէն մտած է վտանգաւոր փուլ: Լիբանանցի քաղաքացին, պատերազմի արհաւիրքին մէջ, կ՛ապրի անորոշութեան ճնշող ուրուականին տակ եւ բնականաբար հարցականներու նոր շղթայ մը կլանած է իր առօրեան:
Ա.-Սէյիտ Նասրալլայի նահատակութենէն ետք ի՞նչ ուղղութիւն պիտի ստանայ Հըզպալլայի դերակատարութիւնը՝ լիբանանեան եւ շրջանային առումներով:
Բ.-Իսրայէլի կողմէ արդեօք ցամաքային ներխուժման սպառնալիքը եւ պատերազմի կանոնները փոխելու ու զայն շատ աւելի լայնածաւալ դարձնելու հաւանականութիւնները որքա՞ն իրատեսական են:
Գ.-Մէկ միլիոն հաշուող գաղթականութեան նախատեսութիւնը, որ աննախընթաց է, մարդկային ի՞նչ աղէտներու դիմաց պիտի կանգնեցնէ երկիրը:
Դ.-Շրջանային պատերազմի վտանգի հաւանականութեան առկայութիւնը Լիբանանի ճակատագիրին վրայ ի՞նչ օրհասական ազդեցութիւն կրնայ ունենալ:
Ե.-Պատերազմի դադրեցման համար միջազգային ընտանիքին կողմէ տարուող խաբուսիկ ճիգերը ցարդ ոչ մէկ յուսալից տեղաշարժի նշոյլ ցոյց տուած են: Այս ծիրին մէջ ցարդ բացակայ են նաեւ պետութիւններու մեծամասնութեան դատապարտանքն ու նոյնիսկ մարդասիրական կեցուածքը:
Զ.-Ներքին հարթութեան վրայ լիբանանեան կողմերու հնչեցուցած կոչերը՝ ներկայ գերզգայուն փուլին միասնակամութեան անհրաժեշտութեան մասին, որքանո՞վ կրնան երաշխաւորել ներքին կայունութիւնը:
Է.-Պետութիւնը եւ պետական համակարգն ու ապահովական կառոյցները իրենց սահմանափակ կարելիութիւններով ինչպէ՞ս պիտի կրնան ստեղծուած աղէտի հետեւանքները շրջանցել:
Այս եւ այլ հարցականներու շղթային տակ կքած է ամբողջ Լիբանանի ժողովուրդը, որուն դիմադրականութիւնը արդէն տկարացած է՝ երկիրը հարուածած իրերայաջորդ աղէտներուն պատճառով:
Տագնապալի այս կացութենէն անմասն չէ նաեւ լիբանանահայ համայնքը, որ դաձեալ պարտաւորութեան տակ է հաւաքական ճիգով եւ արթնամտութեամբ ստեղծուած նոր մարտահրաւէրը դիմակալելու:
Հայաշխարհը ամբողջ կը տագնապի ու մտահոգ է սփիւռքի այս կարեւոր միջավայրի ապրած օրհասական կացութեամբ եւ վստահաբար պատրաստ է, խօսքէ ու զգացմունքային արտայայտութիւններէ անդին, ինչպէս անցեալին, այսօր եւս իր գործնական զօրակցութիւնը դրսեւորելու:
ՅԳ.- Այս զգայուն փուլին հայրենիքէն եւ սփիւռքէն, պարզապէս հետաքրքրական դառնալու շուտիկութեամբ, կարգ մը անհատներու լիբանանահայ համայնքի մասին կատարած մակերեսային վերլուծութիւնները եւ երեւակայական յորդորները օգտակար չեն, այլ ընդհակառակն՝ ստեղծուած կացութիւնը աւելի ծանրակշիռ կը դարձնեն:
Պէտք է մտածել միայն լիբանանահայ համայնքի ներդնելիք հաւաքական ճիգին օգտակար դառնալու մասին: Այս է օրուան հրամայականը:
