Զինեալ պայքարը մնայուն կերպով եղած է հայութեան եւ Հայ յեղափոխական դաշնակցութեան օգտագործած ամէնէն ազդու եւ հիմնական միջոցներէն մէկը: Արդարեւ, անիկա միակ միջոցն էր դէմ դնելու Կարմիր սուլթանին եւ Օսմանեան կայսրութեան ոճրագործ քաղաքականութեան: Աւելի ուշ «Նեմեսիս» գործողութիւնը հանդիսացաւ արդարահատոյցներու նոր փաղանգի մը համախմբման օրրանը, որուն ընդմէջէն վերանորոգուեցան` ազգային ինքնավստահութիւնը, կամքը եւ ամբողջ ազգի մը արժանապատուութիւնը:
Հետեւաբար ազգային-ազատագրական պայքար մղած հայ ժողովուրդին ու ՀՅԴ-ին համար ապստամբութիւնները, ցուցական արարքները եւ մարտական գործողութիւնները կը հանդիսանան պայքարի նպատակայարմար միջոցներ, յատկապէս երբ պահն ու պայմանները վճռական են: Ուստի, կատարուած աշխատանքները «ահաբեկչական» դասելը պարզապէս կը նուաստացնէ ժողովուրդի մը պայքարունակ ոգիի արտայայտութեան կանչը: Զինեալ պայքարի տարիներուն այդ գործողութիւնները նպաստեցին յեղափոխականներու մարտունակութեան ամրապնդման եւ կամքի հզօրացման: Միւս կողմէ` առիթ հանդիսացան արժանի կերպով քանդելու Թուրքիոյ եւ միջազգային ընտանիքին կողմէ Հայ դատի նկատմամբ պարտադրուած լռութեան պատը: Աւելի՛ն. այս գործողութիւնները սաստեցին նաեւ բոլոր անոնք, որոնք առնուազն միտք ունէին հարուածելու հայ ժողովուրդը եւ Հայ դատը:
Այս իրավիճակին մէջ իւրայատուկ հանդիսացաւ 27 յուլիս 1983-ին «Հայկական յեղափոխական բանակ»-ին տուած ուժգին հարուածը` Լիզպոնի գործողութիւնը: Սեդրակ Աճեմեան, Սիմոն Եահնիեան, Արա Քըրճըլեան, Սարգիս Աբրահամեան եւ Վաչէ Տաղլեան իրենց սխրագործ արարքով զգուշացման բռնկող ձայնով մը ամբողջ աշխարհը հրաւիրեցին զգաստութեան: Լիզպոնի գործողութիւնը պարզապէս աղմուկ ստեղծող արարք մը չէր, այլ մարմնաւորումն էր աւելի քան 65 տարիներէ ի վեր ննջող վրէժխնդիր եւ խեղդամահ ըլլալու աստիճանի հասած ձայներու արտայայտութեան:
Լիզպոնի գործողութենէն ետք լիբանանահայութիւնը եւս մեծ փոփոխութիւններ կրեց: Անմասն չմնաց նաեւ լիբանանահայ երիտասարդութիւնը: Չմոռնանք, որ Լիզպոնի հինգը ծնած էին տակաւին 10 տարիներ բոլորած ՀՅԴ Լիբանանի երիտասարդական միութենէն: Անոնք ստացած էին յեղափոխական եւ գաղափարական լաւագոյն դաստիարակութիւնը: Հասակ առած ու ամրապնդուած էին ՀՅԴ ԼԵՄ-ի դաստիարակչական դպրոցին մէջ ու դարձած` տիպար դաշնակցականներ:
Այսօր, 41 տարիներ ետք, ԼԵՄ-ականները տակաւին կը դաստիարակուին Սեդրակի, Սիմոնի, Արայի, Սարգիսի եւ Վաչէի օրինակներով: ԼԵՄ-ական ընկերներու շրթներէն տակաւին կը լսենք Լիզպոնի Հինգին խօսքերը, որոնք ամրագրուած կը մնան մեր բոլորին սրտերուն մէջ: Հետեւաբար երիտասարդութիւնը պատրաստ է ազգին, հայրենիքին ու Հայ դատին համար մղելու բազմաճիւղ պայքարներ: Դաշնակցական երիտասարդութիւնը կ՛ակնկալէ գաղափարական, դիւանագիտական, կազմակերպական, կարգապահական եւ ընկերատնտեսական գործունէութիւն եւ պատասխանատուութիւն: Կ՛ակնկալէ վերականգնում, վերակենդանացում եւ վերելք: Կ՛ակնկալէ զարթօնք: Կ՛ակնկալէ նորարար միջոցներով յատկանշուած վերադարձ դէպի արմատներ: