Անհատնում կորուստներու եւ դաւերու մէջ թաթխուած` անձկագին կը սպասէինք հրաշքի մը: Ելքի՛ մը, ուր ներկայ իշխանութեան` ժողովուրդը բաժնելու «սեւի ու ճերմակի»,յուսալքելու, նսեմացնելու, տկարացելու բանակը, պարարտացնելու իրենց սեփական ստացուածքները, առանց խղճահարութեան ուրանալու մեր Ցեղասպանութիւնը. ու տակաւին յոռեգոյնը` բանալու անցքեր մեր թշնամիին դիմաց, մեր պապենական հողերն ու գանձերը դիւրութեամբ յանձնելու «հարեւան»-ի արիւնարբու երախին, մենք պիտի կասեցնէի՛նք անոր յառաջխաղացքը: Վիժեցնէի՛նք խաւարի մէջ խլրտացող իրենց ծրագիրները:
Եւ հասաւ աստուածառաք հոգեւորական մը` յանձին Բագրատ արք. Գալստանեանի, Տաւուշի հոգեւոր առաջնորդ, «Տաւուշը յանուն հայրենիքի»-լոզունգը ընտրած իբրեւ մեկնակէտ: Տպաւորիչ, երեք համալսարանական տիտղոսներու տիրացած, հովուական, տեսչական, դաստիարակչական յանձնառութիւններով յագեցած կեանք մը: Առաւելութիւն է, որ իբրեւ Քանատայի թեմի տասնամեայ հոգեւոր առաջնորդ` սփիւռքը ճանչցած է մասամբ: Բագրատ արք. Գալստանեան` առաջնորդի փոխանցելու ու ոգեւորելու կարողութիւններով օժտուած` Աստուծոյ օծեալը:
Ան իջաւ լեռներէն` մատուցելու Ամենակարողին պատգամը: Ճշմարիտ առաքեալի անհատնում նուիրումով, գիտութեամբ ու ջերմագոյն մարդասիրութեամբ` իւրաքանչիւր մտատանջ ու տառապող հայու նկատմամբ, ժողովուրդը կը նկատէ իբրեւ մէկ ամբողջական միաւոր: Չի վարանիր անվախօրէն յանդիմանելու յանցագործները: Կը դարմանէ, կը վերականգնէ մեր ժողովուրդին հաւատքն ու յոյսը, արժանապատուութիւնն ու պայքարելու զօրութիւնը, ցոյց կու տայ արդարութեան եւ ճշմարտութեան ուղին:
Տասնութ օր առաջ իր սկսած երթին ու յստակ ծրագրումին շնորհիւ` ահաւասիկ ամբողջ ժողովուրդ մը հրապարակ իջած է յոյսի ջահեր հոգիին մէջ` «Հայ, Հայաստան, հայրենիք, Աստուած» բարձրաձայնելով: «Եւ այսպէս շարունակ», ինչպէս սրբազանը կ՛եզրակացնէ յաճախ, «միասնական ուժով» պիտի ջնջենք Չարիքը, սուտն ու բազմախաւ մեղքերը` մեր երկրէն: Պիտի վերստեղծուի մեր նախահայրերուն հաւատացեա՛լ հայրենիքը:
Վերջապէ՜ս, ակներեւ է արդէն, որ վերազարթնում կ՛ապրի հայ ժողովուրդը: Հոգեւոր սնունդ եւ ապաստանարան պիտի ըլլայ մեր սուրբ ու վիրաւոր հայրենիքը: Ու թերեւս այն ատեն հանգստանան հոգիները մեր ապարդիւն զոհուած հազարաւոր նահատակներուն:
Մենք` սփիւռքի եւ Հայաստանի մէջ, պէտք չէ սպասենք «Տեսնենք` ի՛նչ պիտի ըլլայ»-ի ձեռնածալութեամբ: Լինել-չլինելու վիճակին մատնուած ենք, ա՛լ ինչի՞ կը սպասենք:
Աղօթենք, որ կատարուի այն, ինչ որ անհրաժեշտ է, թող մութ ուժեր չկարենան խանգարել արեգնառաք ճառագայթները, թող անճրկի՛ն թաթերը յափշտակողներու:
Պայքարինք Բարին ու յաւերժականը հաստատելու:
Առանց ծրագրուած պայքարի` չկայ յաղթանակ:
Առանց յաղթանակի` չկայ արդարութիւն:
Առանց արդարութեան` չկայ ազատագրում:
Մայիս 19, 2024