ՆԱՅԻՐԻ ՄԿՐՏԻՉԵԱՆ
Արցախցի Լուսինէն ծնած է Մարտունի, հարս գացած է Ստեփանակերտ, իսկ փոքրիկ աղջնակը` Աննան, մկրտած է Շուշիի մէջ: 2023-ի պատերազմի բռնի տեղահանումէն ետք, ընտանիքով նախ եկած են Տաշիր, ապա` հաստատուած Գիւմրի: Քանատայի Ազգային առաջնորդարանին նախաձեռնութեամբ իրականացած «Արցա՛խ` մեր տուն» ծրագրի ծիրէն ներս, երբ Հայաստան ժամանած ներկայացուցիչներուն հետ այցի գացինք Գիւմրի, արցախցիներու հետ հանդիպման աւարտին Լուսինէն եւ իր տալը մօտեցան հայր Գեղարդին` խնդրելով աջակցիլ, որ իրենց երեխաները մկրտուին…
Յարմարագոյն առիթը մանուկներու օր հռչակուած Ծաղկազարդի կիրակին էր. նոյն մեծ ընտանիքի չորս երեխաները (եղբայրներ ու զարմիկներ)` Ռոպերթը, Կարապետը, Սամուէլը, Էրիկն ու անոնց հօրաքոյրը` Գայիանէն, մկրտուեցան Գիւմրիի Եօթ Վէրք եկեղեցւոյ մէջ: Խուռներամ բազմութիւնը ճեղքելով` մտանք առանձնացած փոքր մկրտարանը, ուր հարազատներու ներկայութեամբ եւ Քանատայի Ազգային առաջնորդարանին հովանաւորութեամբ, տեղի ունեցաւ հինգ արցախցիներու մկրտութեան արարողութիւնը:
Լուսինէն շատ կ՛ուզէր իր տղան` Ռոպերթը, Արցախի մէջ մկրտել, բայց վրայ հասաւ պատերազմը, եւ ընտանիքով եկան ու հանգրուանեցին Գիւմրի: Ներքին ձայն մը Լուսինէին միշտ յուշած է իր տղան մկրտելու մասին. «Գիւմրիի երկրաշարժից փրկուած Եօթ Վէրք եկեղեցիի մասին շատ էի լսել, դրա համար, երբ հասանք Գիւմրի, ներքին ձայնս միշտ ինձ ասում էր, որ տղայիս այստեղ մկրտեմ: Երբ հայր Գեղարդը տեսայ, ես ու տալս իրեն դիմեցինք` խնդրելով, որ այդ հարցով մեզ աջակցի, եւ փա՛ռք Աստծոյ, այսօր ցանկութիւնս ի կատար ածուեց», ըսաւ Լուսինէն ու ցաւով յայտնեց, թէ խորհրդային տարիներուն հաւատքը մէկ կողմ դրուած էր, եւ Արցախի ա՛յդ սերունդը չէ մկրտուած: «Իննսունականներից յետոյ, երբ եկեղեցիները սկսեցին գործել, ժողովուրդը նոր կամաց-կամաց կարծես դարձի եկաւ, երիտասարդները մկրտուեցին, բայց տարեցները այնպէս էլ եկեղեցի չմտան: Երբ եկեղեցու կողքով անցնում էինք, մօրս ասում էի` արի՛ մտնենք, մոմ վառենք, ասում էր հաւատք պիտի լինի, որ մտնենք…»:
Երեխաներու հօրաքոյրը` Գայիանէն, Արցախի Խաչմաչ գիւղէն է, միշտ ցանկութիւն ունեցած է մկրտուելու, երբ իր զարմիկներուն մկրտուելու առիթը ստեղծուեցաւ, ինք նոյնպէս միացաւ անոնց եւ դրոշմուեցաւ սուրբ միւռոնով:
Ցաւով պէտք է նշել, որ առ այսօր մեծ է թիւը չմկրտուած արցախցիներու, եւ շատ անհրաժեշտ է միջոցներ ձեռնարկել` խթանելու անոնց մկրտութիւնը…
Եկեղեցական արարողութենէն ետք երկու ուրախ առիթները` մկրտութիւնն ու Ծաղկազարդը, նշելու համար ուղղուեցանք «Միասին» կազմակերպութեան «Ալամեզոն» կեդրոն, որուն տնօրէնուհի Սաթենիկ Յովհաննէսեանին հետ համագործակցելով` իրականացուցինք այս նախաձեռնութիւնները:
ՀԱՅԿԱՇԽԱՐՀ-ի նախաձեռնութեամբ, յիշեալ կեդրոնի 25 արցախցի երեխաներու համար կազմակերպուեցաւ Ծաղկազարդի տօնակատարութիւնը` արցախցի ArmAr-ի պատրաստած օրուան յատուկ կրկնեփուկներով, կեդրոնին կողմէ մատուցուած Արցախի խորհրդանիշներէն մէկը դարձած ժինկալի հացով ու Ծաղկազարդին նուիրուած երգերով: Աւարտին երեխաները ստացան Արեւելեան ԱՄՆ-ի ՀՕՄ-ի Շրջանային վարչութեան կողմէ յատկացուած գրենական պիտոյքները:
Այս արարողութիւններուն մէջ կը ճառագայթէր նաեւ միասնութեան գաղափարը. Արցախ, Հայաստան, սփիւռք միասնութեան հաւաքական ուժը` տարբեր կառոյցներու համագործակցութեամբ, ճառերէն անցած ու դարձած էր իրականութեան մարմնաւորում…
