ՐԱՖՖԻ ՀԱՐՄԱՆՏԱՅԵԱՆ
Պատուարժա՛ն խմբագրութիւն «Ազդակ» օրաթերթի,
Ահաւասիկ սկսած է ուսումնական տարեշրջանը: Լիբանանի քաղաքական եւ տնտեսական այս դժուարին օրերուն ծնողներ, իրենց զաւակներու կրթաթոշակին կողքին, կ՛աշխատին ապահովել նաեւ այլազան ծախսեր:
Թրիփոլի քաղաքին մէջ մենք ունինք Ազգային Նուպարեան-Խրիմեան վարժարանը: Արտագաղթի պատճառով նուազած է քաղաքի հայ ընտանիքներուն թիւը, հետեւաբար նաեւ նուազած է հայ աշակերտներուն թիւը, եւ որպէսզի կարելի ըլլայ կանգուն պահել ազգային վարժարանը, տարիներ առաջ տնօրէնութիւնը որոշ չափով սկսաւ ընդունիլ նաեւ այլազգի աշակերտներ: Այդ աշակերտները ընդհանրապէս կ՛ըլլային քաղաքի բարեկեցիկ ընտանիքներու զաւակներ, որոնց ծնողները գոհ կը մնային դպրոցին ջամբած դաստիարակութենէն եւ այդտեղ տիրող մթնոլորտէն, ինչպէս նաեւ` պըրըվէի պետական քննութիւններուն արձանագրուած լիակատար յաջողութենէն: Այլազգի աշակերտներուն թիւը տարուէ տարի կ՛աւելնար, այսպիսով կ՛ապահովուէին վարժարանին ընդհանուր ծախսերը, եւ անիկա կը դառնար ինքնաբաւ:
Այստեղ պէտք է նշել, որ հայ աշակերտները իրենց ուսումը կը ստանան ձրիաբար, Ժիպէյլի հայ աշակերտներուն կողքին, որոնք նոյնպէս Թրիփոլիի ազգային վարժարան կը յաճախեն, անշուշտ երթեւեկը ապահովուած է:
Այս տարի, նկատի ունենալով աշակերտութեան թիւի աճը եւ դասարաններու տարածութեան անբաւարարութիւնը, մտածուեցաւ դասարանները ընդլայնելու մասին: Այս ծրագիրը կը կարօտէր բաւական մեծ ծախսի: Գտնուեցան բարերարներ, որոնց շնորհիւ կարելի եղաւ դպրոցը ամբողջութեամբ նորոգել, դասարաններուն պատերը փլելով` զանոնք իրարու միացնել, նոր նստարաններ ապահովել եւ այլն: Այս բոլորը կարելի եղաւ վարժարանի տնօրէնութեան հետեւողական աշխատանքին շնորհիւ:
Կը յայտնուին երկու տարբեր երեւոյթներ, մէկը ուրախալի, միւսը տխուր եւ ցաւալի: Թրիփոլի քաղաքին մէջ իսլամ ընտանիքներ իրենց զաւակները ուրախութեամբ կը ղրկեն «Մատրասէ արմանիէ», իսկ Պէյրութի մէջ հայ ընտանիքներ դժբախտաբար եւ ցաւալիօրէն իրենց զաւակները կը ղրկեն օտար վարժարաններ, ուր չկան` ազգային ոգի, հայերէն, հայոց պատմութիւն եւ Վարդանանք, չկայ ապրիլ 24 եւ չկայ Արցախ…
