ԴՈԿՏ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ
«Ունեցածդ ամուր բռնէ, որպէսզի մէկը չառնէ քու պսակդ»
(Յայտնութիւն Յովհաննու 3:11)
Յայտնութիւն Յովհաննուն Աստուածաշունչ մատեանի 66 գիրքերուն վերջինն է: Մեր պատանեկան տարիներուն քիչ մը մտահոգութեամբ, ինչպէս նաեւ վախով կը մօտենայինք այս գիրքին: Մեզի կը բացատրէին, որ այս գիրքին մէջ ներկայացուած պատկերները` պատերազմ, երկրաշարժ ու տակաւին այլ աղէտներ, ցոյց կու տան, որ աշխարհի կամ երկրագունդի վերջաւորութեան նախանշաններ էին անոնք: Եւ մեր պատանեկան հոգիներուն համար քիչ մը անախորժ էր կարդալ աշխարհի վերջը բնութագրող հատուածներ:
Բայց ժամանակի ընթացքին եւ սերտողութիւններուն ընդմէջէն սկսանք հասկնալ եւ տեսնել, որ այս գիրքը ոչ անպայմանօրէն կրնայ ներկայացնել աշխարհի վերջը: Անոր մէջ տեղ գտած իւրաքանչիւր հատուած արժէ վեր առնել եւ համեմատել զայն ներկայիս մեր ապրած կեանքին ու անոր իրավիճակներուն հետ եւ տեսնել, թէ Աստուծոյ խօսքը որքա՛ն իրական է մեր ապրած օրերու իրավիճակին հետ: Եւ անպայմանօրէն` ի՞նչ ըսելիք կրնայ ունենալ նոյն հատուածը մեր իրականութիւններուն հետ:
Այսօր Յայտնութիւն Յովհաննու գիրքին կը մօտենամ ակնածանքով, որովհետեւ անիկա իմ-մեր կեանքերուն կու տայ առաջնորդութիւն:
Հայաշխարհը տագնապ կ՛ապրի… Իւրաքանչիւր հայ` Հայաստանի, Արցախի եւ սփիւռքի մէջ, իր սրտին մէջ շալկած է մտահոգութիւն, յուսահատութիւն, յուսախաբութիւն ու երեւի պոռթկում եւ… ցաւ: Հայուն արժէքը` Արցախը, կը սակարկուի… Եւ արժէքը կեանք է, որ պէտք է «ամուր բռնել»: Արցախը եւ անոր 120.000 մեր քոյրերն ու եղբայրները մեր համահայկական կեանքի անքակտելի մասերն են, եւ զանոնք պէտք է «ամուր բռնել»:
Այսօր Յայտնութիւն Յովհաննու գիրքը կը խօսի իւրաքանչիւր հայուն: Ան ունի պատգամ մը` մեր ապրած ներկայ օրուան կեանքի համար: Կը խօսի հայուն արժէքին, իմա` «պսակ»-ին մասին եւ կը յորդորէ մեզ, որ ամուր բռնենք զայն: Եւ պէտք է ամուր բռնենք, «որպէսզի մէկը չառնէ պսակը»: Իսկ մե՞ր պարագային: Յայտնութիւն Յովհաննուն կը խօսի այն բանի մասին, որ «չտանք» Արցախը, որպէսզի մէկը «չառնէ զայն»:
Այսօր կանչուած ենք մեր կեանքի արժէքը` Արցախը, մեր «պսակ»-ը ամուր բռնելու: Որպէսզի մէկը չառնէ զայն, իմա` մեր «պսակ»-ը, պարտինք զայն չտալ: Հայն է, որ պիտի չտայ զայն…
Արցախը համայն հայութեան արժէքն է եւ` մեր «պսակ»-ը, որ անսակարկելի է:
Եւ` այն արժէքը, որ չի սակարկուիր, պարտինք «ամուր բռնել»…
