Ուրախութիւն եւ հպարտութիւն է մեզմէ իւրաքանչիւրիս համար տեսնել, թէ ինչպէ՛ս կին մը կը խնամէ, կը գուրգուրայ, մօր մը պէս կը տագնապի «Զուարթնոց»-ի աշակերտներուն համար:
Տիկին Վարդինէ Օհանեանը կին մըն է, որ երբեք չյանձնուեցաւ, յոյսը չկտրեց, պայքարեցաւ եւ կը շարունակէ պայքարիլ յատուկ կարիքներ ունեցող ամէն մէկ մանուկի համար:
Արդարեւ, ոտնլուայի օրը, երբ կը դիտէի` ինչպէ՛ս տիկին Վարդինէն կը գրկէր մանուկներն ու պատանիները, օգնելով, որ անոնք ոտքի կենան եւ յառաջանան, սրտանց ուրախացայ: Այսօր հայութեան կեանքին մէջ կարիքն ունինք տիկին Վարդինէին պէս ազգանուէր, հոգատար եւ զօրաւոր կիներու: Հայութեան կեանքին մէջ պէտք է գնահատենք այսպիսի կիներ, պէտք է բարձրացնենք զանոնք, որպէսզի անոնք նոյնպէս քաջալերուին եւ նոյն թափով շարունակեն իրենց առաքելութիւնը:
Ծառայութեան ոգիով եւ նուիրուածութեամբ ան իրեն տրուած պաշտօնը կը կատարէ, իբրեւ տնօրէնուհի` մօր մը պէս կը խնամէ այդ փոքրիկները, անոնց ցաւով կ՛ապրի եւ կը փորձէ ուրիշներու նոյնպէս իր օրինակով սորվեցնել, որ մենք նոյնպէս պէտք է զգանք այդ մանուկներուն ու պատանիներուն հետ, օգտակար ըլլանք անոնց: Ս. Զատկուան օրերուն ան չուզեց, որ այդ փոքրիկները հոգեկան սնունդէն զրկուին, անոնց ձեռքեն բռնած` տարաւ եկեղեցի եւ Լիբանանի հայոց թեմի առաջնորդ սրբազան հօր կողքին կանգնած` հետեւեցաւ, թէ ինչպէ՛ս լուացուեցան յատուկ կարիքներ ունեցող «Զուարթնոց»-ի աշակերտներուն ոտքերը. խոնարհութեան եւ սիրոյ նշան է այս մէկը, մենք հպարտ ենք ձեզմով, վա՛րձքդ կատար, սիրելի՛ տիկին Վարդինէ: Ուստի հետեւինք անոնց օրինակին, բարձրացնենք այս փոքրիկները, օգտակար ըլլանք անոնց թէ՛ նիւթապէս եւ թէ՛ ֆիզիքապէս:
Թող Աստուած պահապան ըլլայ թէ՛ «Զուարթնոց» հաստատութեան եւ թէ՛ անոր պաշտօնէութեան, որովհետեւ այսօր իսկապէս գովելի են անոնց տարած աշխատանքն ու նուիրուածութիւնը: