Տոքթ. Վահէ Սիսեռեանի Յիշատակին

ՍԻՐՈՒՆ ՍԻՍԵՌԵԱՆ

Ասկէ քառասուն օրեր առաջ Սիսեռեան գերդաստանը կորսնցուց իր հաւատաւոր եւ արժանաւոր հիմնասիւներէն մէկը:

Վահէն փոքր տարիքէն եղած էր ուշագրաւ մանուկ մը` զատորոշուելով իր տարիքի մանուկներէն իր տոկուն վճռակամութեամբ եւ հաստատամտութեամբ: Այո՛, վճռակամ էր ու հաստատամիտ:

Դեռ մանկապարտէզի օրերէն ան բեմին վրայ քաջաբար արտասանած էր հետեւեալ ոտանաւորը` ոտքը գետին զարնելով.

Երբ որ մեծնամ, աղբարիկ,
Պիտի ըլլամ մեծ բժիշկ:

Այո՛, եղաւ մեծ բժիշկ եւ բժշկեց հազարաւոր ջղային ախտաւորներ, որոնք կորսուած էին տգիտութեան ու անկարողութեան մէջ: Հալէպի մէջ բարձր եւ յաջողակ վարկ մը կը վայելէր Վահէն բոլորին մօտ: Իր հիւանդները նոյնիսկ Հալէպի հեռաւոր շրջաններէն կու գային տոքթ. Վահէ Սիսեռեանը փնտռելով, որովհետեւ մեծ վստահութիւն ունէին անոր բժշկագիտական կարողութիւններուն վրայ: Հասկցուեցաւ ան տեղացիին եւ գիւղացիին հետ, բոլորին հետ լեզուն անուշ էր ու հարցերը մեղմացնող:

Տոքթ. Վահէն, սակայն, ապրեցաւ շատ դժուար տարիներ եւ օրեր իր ուսանողութեան շրջանին: Իրենց ընտանիքի համեստ կարողութիւնը չէր արտօներ, որ ան հետեւի բժշկութեան երկար եւ ծախսալից ճանապարհին: Բայց ինք տեսլական ունեցող եւ որպէս պայքարող իւրայատուկ անձ` չյուսահատեցաւ: Իր երկրորդական ուսումը աւարտելով Ազգային Քարէն Եփփէ ճեմարանէն` դիմեց Իտալիոյ Փարմա քաղաքը, եւ հոն քանի մը դասընկերներով հետեւեցան համալսարանական ուսման: Բացառիկ էր իր խելացութեամբ եւ աշխատասիրութեամբ: Ծնողքի նեցուկ չստանալով հանդերձ, շարունակեց իր ուսումը` երկար տարիներ անվարան վստահելով իր մտքի եւ բազուկի ներուժին: Ձմեռը երկարաշունչ գիշերներ լուսցուց սերտողութիւններով եւ ուսումնառութեամբ, զորս նուաճեց սիրով: Իսկ ամառներն ալ չգնաց հանգստանալու կամ իր ծնողքին այցելելու, այլ ընտրեց դժուարին պայմաններ եւ ծանր գործեր, որոնք կը վարձատրուէին բարձր սակերով` պարզապէս իր համալսարանին թոշակը ապահովելու համար: Այո՛, շատ յոգնեցաւ մեր սիրելին տոքթ. Վահէն եւ դէմ դրաւ բոլոր արգելքներուն ու խոչընդոտներուն: Բժշկական եօթը տարիները աւարտելէ ետք եկաւ Լիբանան եւ իր մասնագիտութիւնը ամբողջացուց հանրածանօթ հոգեբաններ եւ ջղային մասնագէտներ տոքթ. Անդրանիկ Մանուկեանի եւ տոքթ. Բիւզանդեանի հսկողութեան տակ եւ անոնցմէ ստացաւ հոգեբանի բոլոր  հմտութիւնները եւ ջղային մասնագիտութիւնը, զորս անուանի այս բժիշկները  վաստակած էին երկար տարիներու փորձառութիւններէ:

1979¬ական թուականին վերադարձաւ իր ծննդավայրը` Սուրիա, Հալէպ եւ հոն զերոյէն սկսաւ նորէն եւ հաստատեց իր դարմանատունը: Շնորհիւ իր մարդկային ու բժշկական կարողութիւններուն` կարճ ժամանակ մը ետք յայտնի բժիշկ էր Հալէպի մէջ, հոգեբան եւ ջղային ախտաբան:

Հակառակ իր բազմազբաղ վիճակին` ան չմոռցաւ իր ծառայութիւնները մատուցել իր ժողովուրդին` Բերիոյ թեմէն ներս վերցնելով պատասխանատու պաշտօններ: Եղաւ անդամ Ազգային երեսփոխանական ժողովի, Ազգային վարչութեան, Ուսումնական խորհուրդի եւ Ազգային Քարէն Եփփէ ճեմարանի խնամակալութեան նախկին ատենապետ, Բերիոյ հայոց թեմի շքանշանակիր վաստակաշատ ծառայող:

Տոքթ. Վահէի մահով Բերիոյ ազգային ծառայութեան շրջանակը կորսնցուց իր պայծառատես տոքթորը, որ իր անկրկնելի անձնաւորութեան մէջ զարմանալի ներդաշնակութեամբ համատեղած էր ակադեմական ու գործնապաշտ մարդը: Շուրջ չորս տասնամեակներու վրայ երկարած իր հանրային գործունէութեամբ արժանացած էր յարգանքի:

Տոքթ. Վահէն ծանօթ անուն էր նաեւ արաբ մտաւորական շրջանակին եւ հայ համայնքին յարգուած ներկայացուցիչը` պետական շրջանակներուն մէջ: Տոքթ. Վահէն իսկական մտաւորական մըն էր` պրպտող եւ շատ ընթերցասէր: Ունէր գրական հակումներ եւ գրութիւններ, ուր կը յստականար իր պայծառատես եւ ապագայատեսիլ անձը: Ունէր հետաքրքրական գաղափարներ, ծրագրումներով ընթանալու ջատագով, հմուտ ժողովական մըն էր: Տեղացի բժիշկ-գրագէտի մը հետ համահեղինակեց սուրիական քանի մը սերիալներ` իրական կեանքէ առնուած:

Հալէպ վերադարձէն մինչեւ թուականս ան կը պաշտօնավարէր որպէս անուանի դասախօս` Հալէպի բժշկական համալսարանին մէջ:

Սիրելի՛ տոքթ. Վահէ, դժուար է հաշտուիլ քու կորուստիդ հետ, քու մտերմութիւնդ ու ջերմութիւնդ տակաւին շատ պիտի փնտռենք, դուն կը հասնէիր բոլորիս, գիտակ էիր գերդաստանի պարտականութիւններուդ եւ պարտաւորութիւններուդ, որովհետեւ դուն շատ հարազատօրէն կը մօտենայիր մեզի ու կ՛ուզէիր հասնիլ բոլորիս:

Ունեցար իսկական արժանաւոր կեանք մը, բայց` անժամանակ մահ մը:

Խունկ ու աղօթք` քու շիրիմիդ, հողը թեթեւ գայ վրադ:

Յիշատակդ պիտի մնայ անթառամ:

Հօրաքոյրդ`
ՍԻՐՈՒՆ ՍԻՍԵՌԵԱՆ