ԿԱՐՕ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ
ՀՄԸՄ-ի Անթիլիաս մասնաճիւղի ատենապետ
Շատ դժուար պարտականութիւն է վերջին հրաժեշտի եւ յարգանքի խօսք արտասանել ՀՄԸՄ-ական եղբայր, անգին ընկեր եւ մտերիմ հարազատ Դրօ Մանտալեանին: Բառերով կարելի չէ արտայայտել մեր խոր ցաւը: Կորուստ է բոլորին. նախ` իր հարազատ ընտանիքի անդամներուն, որոնց կը սիրէր ամէն բանէ աւելի, ապա ՀՄԸՄ-ին եւ մասնաւորաբար Անթիլիասի մասնաճիւղին, որուն ծառայելով բեռնաւորուած էր վերջին քանի մը տարիներուն ընթացքին:
Ո՛վ չի ճանչնար եղբ. Դրոն` ընտանիքի հաւատարիմ հայր, ՀՄԸՄ-ական, անշահախնդիր ու անկեղծ անձնաւորութիւն: Իր որոշումներուն պատասխանատու անձ մը, որ ճիգ չէր խնայեր բոլորին հարցերով զբաղելու եւ օգտակար դառնալով բոլորին` իր օգտաշատ ցուցմունքներով: Բոլորը կը սիրէին ու կը յարգէին զինք: Մեծ էր իր սրտով, հոգիով եւ բոլորը ընդունելու իր լայնամտութեամբ: Հարցերը լուծելու յատուկ ձեւ մը ունէր: Կը հաւատար, որ ճաշասեղանին շուրջ ամէն հարց կ՛ունենայ համապատասխան լուծումը: Նկարագիրով հաւատարիմ, ընկերային եւ կատակասէր եղբ. Դրոն եղած է ՀՄԸՄ-ի Անթիլիասի մասնաճիւղի վարչութեան ատենապետը, ինչպէս նաեւ ՀՄԸՄ-ի Լիբանանի Շրջանային վարչութեան անդամ. տարիներ շարունակ գործած է մասնաճիւղին մէջ իբրեւ վարչական անդամ` տարբեր յանձնախումբերու անդամ` իր կարելին ընելով Անթիլիաս շրջանի լայնածաւալ գործունէութիւնը իրականացնելու լաւագոյն կերպարով: Բազմավաստակ գործունէութիւնը շարունակելով, ան գործով, հետեւողական աշխատանքով եւ հետաքրքրութեամբ նուիրուած էր ՀՄԸՄ-ի Լիբանանի Անթիլիասի մասնաճիւղի աղջկանց Ա. դասակարգի ներկայացուցչական խումբին: Մինչեւ կեանքին վերջին օրերը ան կարելին կ՛ընէր այս խումբի գոյատեւման ի խնդիր, հակառակ տիրող դժուար պայմաններուն: Միշտ անոր մտքին ու սրտին մէջ էր ՀՄԸՄ-ը, եւ մնաց հաւատարիմ անոր նպատակին եւ սկզբունքներուն մինչեւ վերջին շունչը: Միութենական կեանքի մարդ էր եղբայրը: Այս պատճառով արժանաբար մաս կազմած էր նաեւ ՀՄԸՄ-ի Լիբանանի Շրջանային վարչութեան: Մասնակցած է նաեւ բազմաթիւ Շրջանային ներկայացուցչական ժողովներու` լաւագոյն պատկերով ներկայացնելով ՀՄԸՄ-ի Անթիլիասի մասնաճիւղը:
Տարբեր էին վարչական ժողովները եղբ. Դրոյին ներկայութեան: Թեթեւ հոգին եւ ազնուութիւնը դրոշմ մը ձգած էին մեզմէ իւրաքանչիւրին վրայ: Կը յիշեմ, երբ գործի ծանր օրերուն իսկ առիթ կը ստեղծէինք քանի մը ժամուան դադար առնելու եւ զրուցելու ՀՄԸՄ-ի հետ առնչուած նիւթերու, հարցերու եւ այլնի մասին:
Կ՛ըսեն` անփոխարինելի մարդ չկայ: Իսկ ո՛վ պիտի փոխարինէ սրտակից մեր եղբայրը, որ այսօր հրաժեշտ կու տայ մեզի` իրեն պէս հաւատարիմ ընկերոջ եւ ՀՄԸՄ-ականի տագնապ ստեղծելով մեր շուրջ, մեր մէջ: Բարեսիրտ, միութենական եւ հայրենասէր մարդու տագնապ:
Պետրոս Դուրեան ըսած է. «Եթէ հնչէ տխուր կոչնակ, դագաղս առնէ իր յամր քայլ, գիտցէք, որ դեռ կենդանի եմ»:
Սիրելի՛ սգակիրներ, այո՛, այսօր ամբողջ գաղութը տխուր է այս աղէտալի լուրով, բայց այս կը նշանակէ, որ Դրոն պիտի մնայ կենդանի, պիտի մնայ յաւերժ անմահ մեր մտքերուն մէջ:
Այսօր ՀՄԸՄ-ի Անթիլիասի մասնաճիւղի վարչութեան առաջարկով եւ Լիբանանի ՀՄԸՄ-ի Շրջանային վարչութեան որոշումով, յետ մահու եղբ. Դրոն կ՛արժանանայ ՀՄԸՄ-ի «Ծառայութեան շքանշան»-ի:
Վարձքդ կատար եղբա՛յր, ժպիտդ եւ ազնիւ հոգիդ անթառամ պիտի մնան մեր հաւաքական կեանքին մէջ: Երթդ բարի՛ դէպի ՀՄԸՄ-ականներու պանթէոն:
Հողը թեթեւ գայ վրադ: Աստուած հոգիդ դրախտային լոյսի մէջ պահէ եւ ծով համբերութիւն ու մխիթարութիւն պարգեւէ ընտանիքիդ, հարազատներուդ եւ բարեկամներուդ:
Վստա՛հ, ՀՄԸՄ-ի եւ մասնաւորաբար ՀՄԸՄ-ի Անթիլիասի մասնաճիւղի ընտանիքը միշտ պիտի յիշեն քեզի:
