Բրիտանիոյ վարչապետ Պորիս Ճոնսըն միացած է աշխարհի աւելի քան քսան ղեկավարներու կոչին` ստեղծելու նոր համաշխարհային կարգաւորում, որպէսզի աշխարհին օգնեն պատրաստուելու ապագայ համաճարակներուն: Այս մասին կը հաղորդէ «Պի.Պի.Սի.»-ն:
Համաշխարհային ղեկավարները, որոնց շարքին` Ֆրանսայի նախագահ Մաքրոնը եւ Գերմանիոյ վարչապետ Անկելա Մերքելը, միացեալ նամակին մէջ կ՛ըսեն, որ «Քորոնա» ժահրը Համաշխարհային Բ. պատերազմէն ի վեր մեծագոյն մարտահրաւէրն է:
Անոնք կ՛ըսեն, որ առողջապահութեան ոլորտին մէջ յաւելեալ մէկ համաճարակը կամ ճգնաժամը «ոչ թէ «եթէ»-ի, այլ «երբ»-ի հարց է, եւ համաճարակը ցոյց տուած է, որ «ոչ ոք ապահով է, այնքան ատեն որ ապահով չեն բոլորը»:
Բրիտանական «Տէյլի Թելեկրաֆ» օրաթերթի, ինչպէս նաեւ ֆրանսական «Լը Մոնտ»-ի եւ սպանական «Էլ Փայիսի» նման օրաթերթերուն մէջ ղեկավարները կը պնդեն, որ միջսահմանային համագործակցութեան զարգացման համար անհրաժեշտ է Համաշխարհային Բ. պատերազմէն ետք ձեռք բերուած համաձայնագիրին պէս համաձայնագիր մը:
Ստորագրողները, որոնց շարքին` Առողջապահութեան համաշխարհային կազմակերպութեան ղեկավար, տոքթ. Թետրոս Ատանոմ Կեպրէյեսուս, կ՛ըսեն. «Այն ժամանակ, երկու աւերիչ համաշխարհային պատերազմներէ ետք, քաղաքական ղեկավարները միաւորուած էին բազմակողմանի համակարգը ստեղծելու համար»:
«Նպատակները պարզ էին. միաւորել երկիրները, ցրել մեկուսացման ու ազգայնականութեան գայթակղութիւնները եւ լուծել մարտահրաւէրները, եւ ասոնց կարելի էր հասնիլ միայն համերաշխութեան եւ համագործակցութեան ոգիով, մասնաւորաբար` խաղաղութեան, բարեկեցութեան, առողջութեան եւ անվտանգութեան ոգիով»:
Ղեկավարները կ՛ըսեն, որ նոյն ոգիով երկիրները այժմ պէտք է «աւելի լաւ պատրաստ ըլլան համաճարակներու կանխատեսման, կանխարգիլման, յայտնաբերման, գնահատման, եւ արձագանգել անոնց արդիւնաւէտօրէն` խիստ համակարգուած ձեւով»:
Անոնք կ՛ըսեն, որ նոր համաձայնագիրը պիտի օգնէ աւելի լաւ համակարգեր ստեղծել` մարդոց կարողական համաճարակներու մասին ահազանգելու համար, միեւնոյն ժամանակ բարելաւելով պատուաստանիւթերու եւ անձնական պաշտպանական սարքաւորումներու բաշխումը եւ տուեալներու փոխանակումը:
«Պիտի ըլլան այլ համաճարակներ եւ առողջապահական այլ մեծ ճգնաժամեր: Ոչ մէկ պետական կամ բազմակողմանի գործակցութիւն կրնայ մինակը լուծել այդ սպառնալիքը: Հարցը ոչ թէ «եթէ»-ն է, այլ «երբ»-ը:
«Քորոնա» ժահրի համաճարակը կտրուկ եւ ցաւոտ կերպով կը յիշեցնէր այն մասին, որ ոչ ոք ապահով է, քանի դեռ բոլորը ապահով չեն»: Նամակին մէջ կ՛աւելցուի. «Այն ժամանակ, երբ «Քորոնա»-ն օգտագործած է մեր տկար կողմերը եւ տարակարծութիւնները, մենք պէտք է օգտագործենք այս կարելիութիւնը եւ միաւորուինք իբրեւ համաշխարհային համայնք` խաղաղ համագործակցութեան համար, որ դուրս է այս ճգնաժամի ծիրէն»:
