Ս. ՄԱՀՍԷՐԷՃԵԱՆ
Քանի մը վայրկեան առաջ տիկինս շուկայէն վերադարձաւ լայն ժպիտով մը եւ`
– Քեզի լաւ լուր մը ունիմ,- նետեց, կարծես թէ թեթեւնալով:
Արցախէն ու Հայաստանէն հասնող լուրերը աւելի քան մէկ ամիսէ ի վեր, բոլորիդ պէս, իմ ալ մտահոգութիւններս շերտ-շերտ լեռնացուցած են` նեղցնելով տեղը այլ մտահոգութիւններու: Ուրեմն կրնաք երեւակայել, թէ աչքերս եւ ականջներս ինչպիսի՜ լայնքով ընկերացուցի «խէ՞յր է» հարցումիս:
– Հայկական գերնպարատուն մը գացեր էի: Գիտե՞ս` ինչ տեսայ: Դարակներուն վրայէն թրքական արտադրութիւնները շոգիացեր են: Նկատեցի, որ անոնց տեղը բռնած են Հայաստանի եւ արաբական կարգ մը երկիրներու արտադրութիւնները,- բացատրեց աչքալուսանքի շեշտով մը:
Ուրախութիւնս փորձեց հաւասարիլ իր գոհունակութեան: «Ուշ լինի, նուշ լինի», անցաւ միտքէս: Կասկած չունիմ, որ նոյնը կը պատահի նաեւ այլ երկիրներու եւ քաղաքներու մէջ:
Յետոյ մտածեցի. արդեօք չե՞նք կրնար նա՛եւ ոչ հայկական գերվաճառատուներէն ու տարածուն շուկաներէ՛ն ալ վանել տալ թրքական արտադրութիւնները` սննդանիւթ, հագուստեղէն եւ այլ: Ահա դաշտ մը, որ գործի կը հրաւիրէ հաւասարապէս տարեցն ու երիտասարդը, այրն ու կինը, միութիւններն ու կազմակերպութիւնները, բոլո՛րը, բոլո՛րը: Կայ հնարքներու անծայրածիր հորիզոն, իսկ հայուն հնարամտութիւնը ընդհանրապէս աւելի՛ լաւ կը բանի նեղ օրերուն…
Ոճրագործ Թուրքիան պէտք է զգայ հայուն հասցնելիք տնտեսակա՛ն ցաւն ալ, իսկ զայն աւելի՛ եւս խորացնելու համար անհրաժեշտ է այս արշաւին միացնել ամերիկացին ու եւրոպացին, արաբն ու ասիա-ափրիկեան ժողովուրդները, հասնիլ մինչեւ Ծայրագոյն Արեւելք:
… Եւրոպան արդէն սկսած է մորթին վրայ զգալ թրքական ներշնչումով ոճրային ահաբեկչութեան ցաւերը: Պէտք է բոլորը մղել խօսքէն գործի անցնելու: Եւ` կրնա՛նք յաղթել:
Լոս Անճելըս, 29 հոկտեմբեր 2020
