Մոնթրէալէն Մեր Քաջալերանքն Ու Զօրակցութիւնը

ԱՆԱՀԻՏ ԹՈՐՈՍԵԱՆ-ՊԱԼԵԱՆ

4 Օգոստոս 2020-ի երեկոյեան, Պէյրութի նաւահանգիստին մէջ տեղի ունեցած պայթումը այնքան ուժգին էր, որ ցնցեց մեզ բոլորս՝ մինչեւ Գանատա:

Թեւերը թափահարող վիրաւոր թռչունի մը նման, անհանդարտ էի եւ անզօր: Անհնար էր կեդրոնանալ  ու աշխատիլ… Ցրուած էր միտքս, կտոր-կտոր էր սիրտս… Շատ յուզուած, միայն աղօթեցի… շա՜տ աղօթեցի… երկա՜ր աղօթեցի: Աղօթեցի բոլորին համար, բայց մասնաւորապէս լիբանանահայութեան համար: Անհամբեր էի նախ՝ իմանալու անխտիր, իւրաքանչիւր ընկերոջ ու հարազատի, նաեւ իւրաքանչիւր ծանօթ թէ անծանօթ հայու որպիսութեան մասին. յետոյ՝ տեղեկանալու նաեւ մեր ազգային կառոյցներուն մասին: Շունչ մը քաշեցի երբ հետեւեցայ Հորիզոն Շաբաթաթերթի վարիչ խմբագիր՝ ընկ.Վահագն Գարագաշեանին վարած հարցազրոյցին Լիբանանի Հ.Յ.Դ. Կեդրոնական Կոմիտէի անդամ՝ ընկ. Յակոբ Հաւաթեանին հետ: Նիւթական կորուստը աննկարագրելի էր: Հոգեկան ցնցումը՝ ահաւոր… Արցունքներս սրբեցի եւ ցասումով մը դիւցազնի աղաղակեցի. «Սիրելի հարազատ քոյրեր, եղբայներ մի՛ մոռնաք թէ մենք ձեր կողքին ենք, ու կը մնանք միշտ ձեր կողքին: Ծիծեռնակին նման նորէ՛ն կը շինենք մեր բոյնը, առանց յուսահատելու: Թո՛ղ նիւթին գայ, կարեւորը ըլլաք դուք լաւ եւ առողջ: Թո՛ղ շուտով ապաքինուին մեր բոլոր վիրաւորներուն վէրքերը: Թո՛ղ մեր աղօթքները սփոփեն ու մխիթարեն տառապող բոլոր հոգիները: Թող մի՛շտ ղօղանջեն մեր եկեղեցիներուն զանգերը՝ համայն աշխարհին յիշեցնելով հայու աննկուն կամքը: Թող մի՛շտ կարկաչէ մեր մայրենի քաղցր լեզուն Պուրճ Համուտի թաղերուն մէջ, ամէն կողմ: Թող մի՛շտ գեղգեղեն սոխակները Վանայ Ձայնէն: Թող մի՛շտ շարուին, խիզախ հայ զինուորներուն նման, հայ տառերը կողք-կողքի, ԱԶԴԱԿ-ի յարկին տակ սիրելի եւ լոյս տեսնէ հայ մամուլը սխրալի»:

Կողքիդ ենք, սիրելի լիբանանահայ. ինչպէս միշտ, փիւնիկի նման մոխիրներու մէջէն վերականգնի՛ր եւ մնա՛ ճառագայթող փարոսը սփիւռքի մեր բոլոր գաղութներուն:

5 Օգոստոս 2020 – Մոնթրէալ