ՆԱՐՕՏ ԱԴԱՄԵԱՆ
«Մահ ոչ իմացեալ մահ է,
մահ իմացեալ՝անմահութիւն է»։
Եղիշէ
Վաչէ Տաղլեան, Սիմոն Եահնիեան, Սագօ Աբրահամեան, Արա Գըրճլեան եւ Սեդրակ Աճէմեան:
Վեհանձնութեամբ ու անկեղծութեամբ տոգորուած, ազատութեան բագինին միւռոնով օրհնուած, յեղափոխական աւանդներու տեսլականով թրծուած, ազգային ազատագրական պայքարի հաւատարիմ ու մանաւանդ խոնարհ մարտիկներ:
1897՝ Խանասորի արշաւանք։
1983 Յուլիս 27՝ գործողութիւն։
86 տարիներ ետք հայ ժողովուրդի պատմութեան փառահեղ էջերը անգամ մը եւս ողողուեցան Լիզպոնեան պատգամով, ծարաւ պայքարի դաշտը ոռոգուեցաւ սրբազան Խենթերու արեամբ:
Լիբանանի հայութեան ծոցէն ծնած, սակայն հայրենիքի եւ սփիւռքի հայութեան պաշտամունքի առարկան դարձած այդ տղաքը զաւակներն էին ժողովուրդի մը, որ թէ՛ տագնապալի օրերուն, թէ ազատութեան պայմաններուն մէջ գիտցան բռնակալին լուծը մերժել:
Լիզպոնի տղաքը համայն աշխարհին ցոյց տուին աղաղակող այն փաստը, որ ժողովուրդներու ազատատենչ կամքը կարելի չէ ընկճել:
Դո՛ւք՝ Լիզպոնի հերոսներ, ձեր գերմարդկային օրինակով ցոյց տուիք, որ ապարդիւն են հայկական արդարութեան ղօղանջը լռեցնելու բոլոր փորձերը: Հայրենիքի սէրը ձեզ նետեց պայքարի դաշտ եւ դարձաք ազատագրական պայքարի մշտավառ փարոսը ու ձեր մոլեգնած ազատագրական պայքարի անակնկալ այս պոռթկումով սարսափեցուցիք մեր թշնամի թուրքը:
Այսօր մեզմէ բաժնուած են մեր սրբազան Խենթերը:
Այսօր երեսուն եւ եօթը տարիներու հեռաւորութիւն մը կայ իրենց եւ մեր միջեւ:
Այսօր անոնք ներկայ են իրենց գործով եւ անընկճելի կամքով:
Այսօր՝ 37 տարիներ ետք, հայրենիքի սահմանապահ գիւղերուն մէջ թուրք-ազերիները դարձեալ կը փորձեն ոտնձգութիւններ կատարել, սակայն ապարդիւն, որովհետեւ մեր ժողովուրդին արեան մէջ ներարկուած են Լիզպոնի անձնուրացներուն քաջարի տղոց արիւնը:
Լիզպոնի տղաքը քաջ գիտեն, թէ Հայաստան եւ հայ ժողովուրդ բառերը անջատ չեն, երկուքը իրարու միաձուլուած եւ լրացուցիչ բառեր են, որոնք հայուն նկարագիրը, արժանապատութիւնը կը դրսեւորեն:
Սփիւռքի հայ երիտասարդը իր ուսերուն պէտք է բեռցնէ հայ ժողովուրդին տառապանքը՝ դառնալով անոր յաւերժ վշտակիցը:
Հա՛յը պիտի զոհուի ազատութեան բագինին վրայ եւ իր կեանքին անձնուէր օրինակով ներշնչման աղբիւր դառնայ գալիք սերունդներուն:
