Պոլսոյ մէջ տեղի ունեցող «Ֆիլմմոր» 13-րդ միջազգային շարժապատկերի փառատօնի ծիրին մէջ Թուրքիոյ իշխանութիւններուն կողմէ արգիլուած է բեմադրիչ Անահիտ Աբադի «Եւա» շարժապատկերին ցուցադրութիւնը, որ հայ-իրանական միատեղ արտադրութիւն է, որպէս պատճառաբանութիւն ունենալով մէկ այլ երկրի` Ազրպէյճանի իշխանութիւններուն պահանջները, կապուած` շարժապատկերի նկարահանումներու մէկ մասը Արցախի Հանրապետութեան մէջ իրականացնելու հետ:
Ժապաւէնը համաֆինանսաւորուած է Հայաստայի Ազգային շարժապատկերի կեդրոնին եւ Իրանի «Ֆարապի» շարժապատկերի հիմնարկին կողմէ: Հայաստանի անկախութենէն ետք ասիկա «Օսքար»-ի վեցերորդ թեկնածուն է, որ կը ներկայացուի ակադեմիային:
«Եւա»-ն, պատերազմէն ետք աւանդական փոքր հայկական գիւղի մը կիներուն պատմութիւնն է: Եւան, իր ամուսինի ողբերգական մահէն ետք, իր աղջկան` Նարէին հետ փախած է անոր ազդեցիկ ընտանիքէն: Ան ապաստան գտած է Լեռնային Ղարաբաղի գիւղերէն մէկուն մէջ` որպէս անծանօթ, եւ պարտաւոր է ապրիլ գիւղի ամէնօրեայ կեանքը, իր ինքնութիւնը քողարկելու համար:
Եւան միակ անձը չէ, որ կեանքի գաղտնիքներ ունի: Այստեղ ան կը հանդիպի ուրիշ կնոջ մը, որ կը ցանկայ փախչիլ իր պատերազմական ողբերգութենէն եւ իր չծնած երեխային վիժելու միջոցներ կը փնտռէ, ու այսպէս, երկու կնոջ անցեալն ու ներկան կը հասնին իրարու` լուծումներ գտնելով երկուքին ներկայի խնդիրներուն համար:
Իրանցի հայազգի բեմադրիչ Անահիտ Աբադը, որու ընտանեկան արմատները կը հասնին մինչեւ Գանձակ, ծնած ու ապրած է Թեհրան: Իր առաջին փորձերը շարժապատկերի աշխարհին մէջ սկսած են պատանեկան տարիքէն: Անահիտը դեռ 14-15 տարեկանին շարժապատկերի մասին յօդուածներ գրած է Իրանի հայկական «Ալիք» օրաթերթին մէջ:
