Աշխարհի ախոյեաններ Ճօ Ֆրէյզիըրի եւ Մոհամետ Ալիի միջեւ Նիւ Եորքի մէջ 8 մարտ 1971-ին տեղի ունեցած մրցումը, որ նոյնպէս անուանուած է Ճակատում, կը նկատուի բռնցքամարտի 20-րդ դարու մենամարտը: 15 ռաունտ տեւած մրցումէն ետք յաղթական հռչակուեցաւ Ֆրէյզիըր:
Առաջին անգամն էր որ երկու անպարտելի բռնցքամարտիկները իրարու դէմ ճակատեցան աշխարհի ախոյեանի տիտղոսին համար:
Առաջին անգամն էր, որ մարզական եւ ոչ մարզական հետաքրքրութիւններ ունեցող միլիոնաւորներ սրտատրոփ հետեւեցան մրցումին:
Անպարտելի Ալի տիտղոսը նուաճած էր Սոնի Լիսընէն, 1964-ին, եւ յաջող պաշտպանած էր իր գօտին մինչեւ այն օրը, երբ բռնցքամարտի իշխանութիւնները զայն զրկեցին այդ տիտղոսէն, երբ 1967-ին մերժեց զինուորական ծառայութիւն կատարել Միացեալ Նահանգներու բանակին մէջ (Վիեթնամի պատերազմի օրերուն): Ալի հինգ տարի բանտարկուեցաւ եւ 3 տարի կախակայուեցաւ բռնցքամարտի ասպարէզէն:
Ալիի բացակայութեան Ֆրէյզիըր աշխարհի երկու ախոյեանութիւն նուաճեց: 22 ամիս ետք, 22 յունուար 1973-ին, Ֆրէյզիըր նոք աութի ենթարկուեցաւ Ճորճ Ֆորմանի դէմ մրցումին երկրորդ ռաունտին:
Ալի, իր կարգին, հրապարակաւ երբեք չընդունեց պարտութիւնը, ատիկա բնութագրելով իբրեւ «սպիտակամորթ մարդու որոշում»:
1974-ին Ֆրէյզիըրի դէմ երկրորդ եւ աւելի ուշ երրորդ եւ վերջին մրցումները աւարտեցան Ալիի յաղթանակով:
Այս վերջին մրցումներուն ժամանակ Միացեալ Նահանգներու մէջ ընկերային մթնոլորտը մեղմացած էր Վիեթնամի պատերազմին աւարտով: Շատեր մերժեցին այն տեսակէտը, թէ Ալի դաւաճան է, եւ ան կրկին ընդունուեցաւ իբրեւ ամերիկեան հերոս:
Ալի երկրորդ անգամ զարմացուց աշխարհը, հոկտեմբեր 1974-ին Ճորճ Ֆորմանի յաղթելով եւ աշխարհի ախոյեանի տիտղոսը կրկին նուաճելով:
Մոհամետ Ալի Քլէյէն յատկանշական խօսքեր.
«Ես գիտեմ, ուր կ՛երթամ եւ գիտեմ ճշմարտութիւնը: Ես չեմ ուզեր ըլլալ այն, որ դուք կ՛ուզէք որ ըլլամ: Ես ազատ եմ իմ ուզածս ըլլալու»:
«Ես մարզումներու իւրաքանչիւր վայրկեանը ատած եմ: Բայց ես ինծի ըսած եմ. աւելի լաւ է մարզուէ՛, հիմա տանջուէ՛, եւ մնացեալ կեանքդ իբրեւ ախոյեան ապրէ՛»:
«Եթէ երբեք երազես ինծի յաղթելու մասին, աւելի լաւ է արթննաս եւ ներում խնդրես»:
