ՌՈԼԱՆՏ ՇԱՐՈՅԵԱՆ
Ես վախենում եմ տուն գնալուց –
Առաւօտեան, կէսօրին, երեկոյեան
Վախենում եմ ինձանից առաջ ընկնելուց
Եւ գինարբուքի մէջ ըմբոշխնուած կեցուածքից
Վախենում եմ հեռացոյցից, սերիալից ու պոռալոց
Իբրեւ թէ հայերէն արտայայտութիւններից
Վախենում եմ այն լեզուից, որ ես եմ ընկալում
Չեմ հասկանում հրամցուող բարբաջանքներից:
Լեզուս թլպատում են օրաւուր ծին` աստղերը
Ես վախենում եմ նրանցից փախչել
Վախենում եմ կորցնել վերջին յոյսս –
Չեմ հաւատում, թէ նրանք արմատներս չեն –
Չգիտեմ ովքեր են ձեզ այդպէս դարձրել –
Աստծոյ վրայ յանկարծ մեղքը չգցէք:
Իջէք, իջէք ներքեւ, աւելի ներքեւ
Եւ թող ձեր սիրտը հողից հովանայ –
Լեզուս մի պղծէք, ա՛յ անիրաւներ –
Թքել եմ ձեր կեղծ տեսակի վրայ:
Դժուար եմ սիրում ձեզ, թէպէտ եղբայրս էք –
Ձիւն է իջնում անյայտ տապանաքարիս վրայ:
