ԱՐԱՄ ՍՈՄՈՒՆՃԵԱՆ
Մեծ ուրախութեամբ սկսայ կարդալ «Ազդակ»-ի 90-ամեակին նուիրուած բացառիկը: Բովանդակութիւնը ստուգած ատեն ուշադրութիւնս գրաւեց Վիգէն Աւագեանի ստորագրութիւնը կրող քիչ մը իւրայատուկ խորագիրով «Լա՛ւ որ «Ազդակ»-ը կայ» գրութիւնը: Անմիջապէս կարդացի յօդուածը ամբողջութեամբ: Աւագեան կը ներկայացնէ «Ազդակ»-ի մէջ պաշտօնավարած ժամանակաշրջանին իրեն հետ պատահած զանազան դէպքեր, որոնք բոլորն ալ կը յուշեն, թէ` «Լա՛ւ որ «Ազդակ»-ը կայ»: Ընթերցանութիւնս աւարտելէ ետք մտածեցի, որ հետս ալ պատահած է դէպք մը, որուն պատճառով մտածած եմ, որ` «Լա՛ւ որ «Ազդակ»-ը կայ»:
2008-ին ամրան, աւարտելէ ետք Համազգայինի Մելանքթոն եւ Հայկ Արսլանեան ճեմարանը, կը պատրաստուէի ուսումս շարունակել Սեն Ժոզեֆ համալսարանին մէջ: Յուլիս ամսուան ընթացքին, երբ կը գտնուէի Ճեմարան` վկայականս եւ վերջին վիճակացոյցս ստանալու համար, հանդիպեցայ քաղաքացիական կրթութեան ուսուցիչիս` Ճորճ Գրիգորեանին: Ան ինծի հարցուց, թէ ինչո՞վ կը զբաղիմ ամառը, պատասխանեցի, թէ յատուկ բան մը չեմ ըներ: Առաջարկեց, որ գամ «Ազդակ» եւ փորձառական շրջանի մը համար կատարեմ ֆրանսերէնէ եւ անգլերէնէ հայերէն յօդուածներու թարգմանութիւններ: Առաջարկը անսպասելի էր: Մինչեւ այդ օրը ինծի համար «Ազդակ»-ը կը գտնուէր բարձունքի մը վրայ եւ ոչ մէկ օր կ՛երեւակայէի, որ կրնայի մաս կազմել անոր ընտանիքին: Ուրախութեամբ ընդունեցի առաջարկը եւ յաջորդ շաբթուընէ սկսեալ գրեթէ ամէնօրեայ դրութեամբ սկսայ երթալ խմբագրատուն:
Այդ ժամանակ Ճորճ Գրիգորեան կը խմբագրէր «Հայ դատ» եւ «Թուրքիա-Ազրպէյճան» էջերը: Ինծի կը յանձնէր ընդհանրապէս ֆրանսերէն լեզուով յօդուածներ, զորս կը թարգմանէի հայերէնի: Քանի մը փորձ կատարելէ ետք, զիս կանչեց «Ազդակ»-ի խմբագրական գրասենեակներու յետնամասին բացօթեայ տանիքը (այժմու «Փիւնիկ» սրահը) եւ ըսաւ, որ խորհրդակցելէ ետք խմբագիրին եւ տնօրէնին հետ, յարմար տեսած են, որ շարունակեմ թարգմանութիւնները, որոնք շուտով լոյս պիտի տեսնէին «Ազդակ»-ի մէջ: Այսպէս անցուցի 2008-ի ամբողջ ամառը «Ազդակ»-ի խմբագրատան մէջ, ուր կը տիրէր ընտանեկան եւ ընկերային մթնոլորտ մը:
Հասաւ սեպտեմբեր 2008: Սկսայ յաճախել համալսարան: Երկարատեւ դասապահերու պատճառով «Ազդակ» կ՛այցելէի միայն ուրբաթ օրերը եւ յօդուածներու թարգմանական աշխատանքը կը կատարէի տունը: Առաջին անգամ ըլլալով էր, որ կը գտնուէի ամբողջովին օտար շրջանակի մէջ: Բառին բուն իմաստով համալսարանը ոչ մէկ հայ կար: Շաբաթը հինգ օր ոչ հայկական շրջապատի մէջ մնալով` անհամբեր կը սպասէի ուրբաթ օրերը ժամը 4:30-ին արձակուելու եւ ուղղակի երթալու «Ազդակ»-ի խմբագրատուն` հայկական շունչ եւ մթնոլորտ ապրելու համար: Կը գտնուէի օտարանալու սպառնալիքին դէմ յանդիման, բայց ինչպէս կ՛ըսէ յօդուածագիրը` «Լա՛ւ որ «Ազդակ»-ը կար»: Այսպէս կրցայ շրջանցել կեանքի այդ դժուար հանգրուանը: Եւ անկէ ետք, դասերու ծանրաբեռնուածութեան պատճառով չկրցայ շարունակել թարգմանական աշխատանքը:
Շնորհակալութիւն «Ազդակ»-ին եւ անոր մեծ ընտանիքին:
Իսկապէս` «Լա՛ւ որ «Ազդակ»-ը կար» …
