ԱԲՕ ՊՈՂԻԿԵԱՆ
Հայոց բանակի կազմաւորման տարեդարձն է: Կը շնորհաւորենք մեր յաղթական բանակին տօնը. վստահ եմ, որ այսօր հազարաւոր հայկական սեղաններու վրայ բաժակ պիտի բարձրացուի եւ հայրենասիրական կենացներ պիտի խմուին:
Մե՛նք ալ պիտի միանանք այդ կենացներուն, որոնք «հալալ» կենացներ են, եթէ`
Սահմանը պաշտպանող զինուորներու ծնողներուն ու հարազատներուն ուղղուած օրհնանքներ ու մաղթանքներ են,
Հայոց բանակին գործնական աջակցութիւն ցոյց տուողներուն, բանակի հզօրացման շօշափելիօրէն նպաստողներուն յաւելեա՛լ զօրակցութեան խոստումներ են,
Բանակ մեկնելու պատրաստուող երիտասարդներու յանձնառութեան յայտարարութիւններ են,
Բանակին ու զինուորներուն իրաւունքներու, շահերու պաշտպանութեան գործին նուիրեալներու խօսքեր են,
Բանակին դիմագրաւած ճգնաժամային պահերուն` դիրքեր հասած, զինուորին կողքին կանգնած կամաւորականներէ են,
Զինուորին երկիրը, հայրենիքը արդար ու բարգաւաճ պետութիւն դարձնելու նպատակին լծուած մարդոցմէ են:
Հայոց բանակին հանդէպ մեր ազգային, համազգային պարտաւորութիւնները յստակացնելու ժամանակը արդէն իսկ անցած է: Այս պարագային, զիջում-ներում պէտք չէ՛ ըլլայ: Ո՛վ բանակին կողքին չէ, ո՛վ բանակին բարոյական ու նիւթական աջակցութիւն ցոյց չի տար, պէտք է պախարակուի ամէնէն վիրաւորական ձեւերով: Ուրիշ ճանապարհ չկա՛յ. մենք պէտք է ապահովենք մեր բանակը ամէնէն ուժեղ, ամէնէն արդիական սպառազինութեամբ, անխոցելի պէտք է դարձնենք մեր իւրաքանչիւր զինուորը` իր հանդերձանքով, իր ապահովուածութեամբ. մեր կտրիճները իրենց թիկունքին պէտք է զգան ամբողջ ազգին ջերմութիւնը, իրենց ականջին պէտք է հասնին ամբողջ ազգին սրտի բաբախումները:
Ըսինք ու անցա՛նք: Եթէ չկայ յստակ ու պարզ ուղեցոյց, թէ ինչպէ՛ս պիտի կարենանք այդ արդար կենացի իրաւունքը շահիլ, ապա ո՛չ մէկ բան տեղէն կը շարժի: Պէտք է իւրաքանչիւրիս համար յստակ ըլլայ, որ մեր մասնակցութիւնը, մեր աջակցութիւնը ինչպէ՛ս կրնայ ուղղակիօրէն հասնիլ բանակին: Անգամ մը, որ ուղեցոյցը պատրաստուի, պէտք է ամբողջ մամուլն ու եթերը լեցուին բանակի զօրակցութեան յորդորներով, կոչերով:
Այլապէս` ամօ՛թ մեզի, այլապէս իրաւունք չունինք բանակով հպարտանալու, անոր անունով երդուելու, անոր կենացը խմելու:
