Կազմակերպութեամբ ՀԲԸՄ-ՀԵԸ «Խօսնակ» պաշտօնաթերթին, երէկ` ուրբաթ, 20 յունուար 2017-ին, երեկոյեան ժամը 8:00-ին, ՀԲԸՄ-ՀԵԸ-ի «Ահրամճեան» կեդրոնին մէջ տեղի ունեցաւ «Պոլսահայ գրականութիւնը» նիւթով դասախօսութիւն մը: Օրուան բանախօսն էր հայրենի գրականագէտ, «Սփիւռք» գիտաուսումնական կեդրոնի տնօրէն եւ Խ. Աբովեանի անուան մանկավարժական համալսարանի նոր եւ նորագոյն գրականութեան ամպիոնի վարիչ փրոֆ. դոկտ. Սուրէն Դանիէլեան:
«Խօսնակ»-ի խմբագրական կազմին, ինչպէս նաեւ «Խօսնակ» մշակութային յանձնախումբին անունով ելոյթ ունեցաւ Անժել Միսիսեան, որ ամփոփ կէտերու մէջ ներկայացուց զեկուցաբերին կենսագրականը եւ հրաւիրեց զինք ներկայացնելու իր նիւթը:
«Մեզի համար գրականութիւնը տօն է եւ գրականութիւնն է, որ մեզ կը համախմբէ», ըսաւ փրոֆ. դոկտ. Սուրէն Դանիէլեան իր խօսքի սկզբնաւորութեան: Ան յայտնեց, որ «Պոլսահայ գրականութիւնը» նիւթը ընտրած է, որովհետեւ այդ գրականութիւնը մայր ակունքն է բոլորիս համար: Ան նկատել տուաւ, որ 1920-ական թուականներուն կարելի էր ըսել, որ մեր գրականութիւնը զարգացման փուլ անցնելով կրցաւ ինքզինք հաստատել ոչ միայն հայ գրականութեան, այլեւ համաշխարհային գրականութեան շրջագիծին մէջ դառնալով լաւագոյններէն մէկը: Դանիէլեան ըսաւ, որ պոլսահայ գրականութիւնը զարգացման որոշ փուլերէ անցաւ` աւելցնելով, որ 1915-ին զոհ գացին լաւագոյն հեղինակները, եւ «մեր գրականութեան ծաղիկը արմատախիլ եղաւ»: Փրոֆ. Ս. Դանիէլեան նաեւ ըսաւ, որ 1930-ական թուականներուն բանաստեղծութեան մէջ ցոյց տուին, որ Պոլիս կը շնչէ եւ իր խորքին մէջ ունի հզօր ձայն մը: Պոլսոյ լաւագոյն օրերը 1980-ական թուականներուն ապահովեցին երկու հրաշալի բանաստեղծներ Զահրատ եւ Զարեհ Խրախունի, նաեւ արձակագիրներ Զաւէն Պիպէրեան եւ «Մարմարա» թերթի խմբագիր Ռոպեր Հատտէճեան: Դանիէլեան հաստատեց, որ պոլսահայ բանաստեղծութիւնը Զահրատով եւ Զարեհ Խրախունիով յանդգնեցաւ ներկայացնել հայ գրականութիւնը ընդհանուր խորքի վրայ` լաւ, վատ, նոր եւ առարկայական: Ան օրինակներ բերաւ Զ. Խրախունիի բանաստեղծական հաւաքածոներէն` «Կաթիլներ, կաթիլներ», «Լեռն ի վեր», «Հոգեհանգիստ», «Դրօշը» եւ այլն, մէջբերումներ կատարելով անոնցմէ եւ զանոնք վերլուծելով:
Աւարտին շնորհակալական խօսքով ելոյթ ունեցաւ «Խօսնակ»-ի խմբագիր Համբիկ Մարտիրոսեան, որ մեծապէս գնահատեց փրոֆ. Դանիէլեանի ինքնավստահութիւնը եւ անոր ունեցած մտահոգութիւնը սփիւռքահայ գրականութեան նկատմամբ: Այնուհետեւ Մարտիրոսեան «Խօսնակ»-ի անունով յուշանուէր մը յանձնեց բանախօսին` առ ի երախտագիտութիւն:
Ձեռնարկի ընթացքին գեղարուեստական բաժինով ելոյթ ունեցան Մարալ Առնելեան, որ ասմունքեց Զարեհ Խրախունիի «Ուրիշներ» բանաստեղծութիւնը, Արփի Աւետիքեան` Զահրատի «Լու» բանաստեղծութիւնը, իսկ Յակոբ Զարմէնեան մեկնաբանեց «Գետաշէն» երգը: