ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ՎԱՐԺԱՊԵՏԵԱՆ
Աշուն չեղած ձմեռ եկաւ եւ տարաւ մեր շրջանի` «Ազատամարտ» ակումբի սիրելի ընկերը:
Ա՜խ այդ զզուելի հիւանդութիւնը, որուն վերջին զոհը եղաւ մեր ամէնէն սիրելի ընկերներէն Պարգեւը:
Ամբողջ քառասուն տարի հայութեան պայքարի դրօշը բարձր բռնած Պարգեւը, անխոնջ, աննահանջ զինուորը ՀՅ Դաշնակցութեան, զոհ գնաց անողոք հիւանդութեան:
Պարգեւը եղաւ համեստ զինուորը մեր դատին, որուն յաղթանակին կը հաւատար ամբողջ հոգիով:
Եղաւ ՀՅԴ «Ազատամարտ» պատանեկան միութեան վարիչ, ապա երկար տարիներ` կոմիտէի անդամ: Եկեղեցին ալ չմոռցաւ, եղաւ թաղական խորհուրդի անդամ: Քեսապցի էր եւ եղաւ Լիբանանի քեսապցիներու միութեան անդամ ու ատենապետ:
Երեկոները «Ազատամարտ» ակումբը կ՛ըլլայ մարդաշատ, ներս կը մտնէ Պարգեւը` միշտ ժպիտը դէմքին, «բարեւ ձեզ» կ՛ըսէ բոլորին եւ կը միանայ խաղընկերներուն:
Պարկեշտութիւնը, անկաշառութիւնը, ընկերասիրութիւնը, աշխատասիրութիւնը իր կեանքին միտք բանին էին:
Բարեբախտաբար ունեցաւ աննման ընտանիք, կին, զաւակներ` Խաչիկը եւ Անուշը, որոնք վստահաբար պիտի շարունակեն ըլլալ իրենց հօր ճամբուն շարունակողները:
Պարգեւը տակաւին շատ տարիներ ունէր ապրելու, սակայն կեանքը անողոք գտնուեցաւ իր նկատմամբ:
Քառասուն օրեր առաջ գնաց միանալու իր հօրը եւ մօրը` անմխիթար ձգելով իր ընտանիքը, հարազատները, շրջանի բարեկամներն ու մանաւանդ ընկերները:
Արդէն իսկ սակաւաթիւ մեր շարքերը հետզհետէ աւելի կը նօսրանան. դուն ալ գացիր, Պարգե՛ւ ջան, ու ձգած բացդ եւ նորերու անտարբերութիւնը մեր դատին նկատմամբ զգալիօրէն կը դժուարացնեն մեր աշխատանքները:
Շատ չխօսիմ: Գիտցիր, որ անմոռանալի, սիրուած եւ յարգուած մարդոց դասին կը պատկանէիր:
Այս քանի մը տողը թող մխիթարանք ըլլայ քեզ սիրող բարեկամներուդ, ընկերներուդ եւ ընտանիքիդ անդամներուն: Արժանի չէիր այն տանջանքին, որ ունեցար կեանքիդ վերջին օրերուն, սիրելի՛ Պարգեւ:
Հանգչի՛ր խաղաղ, գործդ կը շարունակենք եւ տակաւին շատ երկար կը փնտռենք քեզ նմաններուդ, սիրելի՛ Պարգեւ Գերպապեան:
