ՍԻՄՈՆ ԿՈՍՏԱՆԴԻՆԵԱՆ
Այս առաւօտուն ամպերուն մէջէն
Ձեր բոլորին վրայ երկինքը թքնեց`
Կեղտոտ սրտերուն, խարդախ խօսքերուն,
Կեղծ ժպիտերուն, ծուռ նայուածքներուն,
Աղբերուն վրայ երկինքը փսխեց,
Թափեց արցունքներ Աստուծոյ աչքէն,
Յղեց նամակներ` կորսուած խիղճէն:
Խեղճ, ծարաւ մարդիկ յագեցան շնորհքէն`
Երկինքէն իջնող բիւր կաթիլներէն:
Աստուած ստեղծեց այս աշխարհը մեր`
Բանն ու կենդանին, մարդը գերազանց:
Դուն ստեղծեցիր, ո՛վ մարդ արարած,
Ջարդ ու պատերազմ, աքսոր, տառապանք:
Կրօններն բոլոր ստեղծուեցան
Հաշտութեան համար` խաղաղ ապրելու,
Ներողամտութեան` ոչ թէ տիրելու:
Հապա կրօն, աղօթք` եղած են ինչո՞ւ
Դժոխքն երկինքէն աշխա՛րհ բերելու:
22/9/2016
ԼԻԲԱՆԱՆ
