Ամառնային ողիմպիական խաղերուն Հայաստանի կիներու ազգային հաւաքականին մաս կը կազմէ 69 քկ ծանրութեան դասակարգին մէջ 2007 եւ 2009 թուականներուն ծանրաբարձութեան Եւրոպայի փոխախոյեան, 2008-ին Եւրոպայի ախոյեան, 2009-ին աշխարհի ախոյեան, 2016-ին Եւրոպայի ախոյեան, 2009-ին Հայաստանի լաւագոյն մարզիկ Նազիկ Աւտալեան:
Ան ծնած է Գիւմրի, 31 հոկտեմբեր 1986-ին: Ամուսնացած է, ունի զաւակ մը: Անոր անձնական մարզիչն է ծանրաբարձութեան կիներու Հայաստանի ազգային հաւաքականի գլխաւոր մարզիչ Արտաշէս Ներսիսեան:
Նազիկ Աւտալեան վերջերս տուած հարցազրոյցի մը մէջ ըսաւ.
«Ծանրաբարձութեամբ սկսած եմ զբաղիլ 18 տարեկանիս: Մինչեւ այդ ալ կը զբաղէի մարմնամարզով` լարախաղով, բայց 18 տարեկանիս սկսայ հետեւիլ ծանրաբարձութեան: Սկիզբը միայն կը մարզուէի, բայց հետագային արդէն սիրեցի ու հասկցայ, որ պէտք է շարունակեմ այս մարզաձեւը:
«Մարզական ասպարէզս կարծես երկու փուլի բաժնուեցաւ, անկախ իմ կամքէս. մինչեւ ինքնաշարժի արկածը եւ ատկէ ետք: Բոլորին, ինծի ալ պահ մը կը թուէր, թէ կը հեռանամ մարզանքէն, բայց կրցայ իմ մէջս ուժ գտնել եւ վերադառնալ: Դեռ ընելիքներ շատ ունիմ: Այդ ընթացքին ամուսնացայ, մայրացայ. տղաս տակաւին քանի մը ամսուան էր` մէջքիս երկրորդ վիրահատութեան ենթարկուեցայ: Լուրջ վիրահատութիւն էր, մէջքէս կը հեռացնէին մետաղները, որպէսզի կարենամ մարզուիլ: Եւ ամէն բան յաջող ընթացաւ:
«Արդէն 1,5 տարի է կը մարզուիմ: Մասնակցեցայ Եւրոպայի ախոյեանութեան, դժուարութիւններէն ետք նուաճեցի Եւրոպայի ախոյեանի կոչումը: Հասկցայ, որ ի զուր չեն բոլոր այս դժուարութիւններս:
«Կեանքիս մէջ ամէն տեսակ դժուարութիւններու հանդիպած եմ, բայց ամէնէն բարդը երեխայի կարօտն է: Տղաս արդէն համակերպած է, որ զիս շաբաթ մը պիտի չտեսնէ, 2 օր պիտի տեսնէ, ամիս մը պիտի չտեսնէ եւ այդպէս շարունակ… Ինծի համար ալ շատ բարդ է անկէ հեռու գտնուիլը, բայց իւրաքանչիւր դժուարութիւն իր հատուցումը ունի: Առաջին հատուցումը Եւրոպայի ախոյեանութիւնն էր: Այժմ` ողիմպիական խաղերն են: Յոյս ունիմ, որ ի զուր չ՛ըլլար զոհաբերութիւնս, տղուս կարօտը: Ամէն բան պէտք է ընեմ, որպէսզի ի զուր չըլլայ:
«Իւրաքանչիւր մարզիկի համար ողիմպիական խաղերը երազ են: Ինծի համար ալ երազ եղած են: Ողիմպիական խաղեր ըսելու ատեն մարմինէս դող անցած է: Երբ եկաւ այն պահը, որ հասկցայ` կրնա՛մ եւ պատրաստ եմ մասնակցելու ողիմպիական խաղերուն, ատիկա երազէն դարձաւ նպատակ: Նպատակս իրականացաւ:
«Ես Ռիօ կ՛երթամ…: Ես կ՛երթամ մետալ նուաճելու…: Միշտ կ՛ըսեմ. մենք կը ծրագրենք, Աստուած կը տնօրինէ: Յուսամ լաւ կ՛ըլլայ»:
