Մարմնամարզութեան Հայաստանի ազգային հաւաքականի անդամ, հենացատկի Եւրոպայի փոխախոյեան, քանի մը անգամ Հայաստանի լաւագոյն մարզիկի տասնեակին ներառուած, 23-ամեայ Արթուր Դաւթեան հարցազրոյցի մը ընթացքին ըսաւ, որ կը սիրէ անակնկալներ մատուցել սիրելիին: Իսկ մինչ այդ, տակաւին Ռիոյի ողիմպիական ոսկին պէտք է նուաճէ:
«Մարմնամարզութիւնը ծնողներս ընտրած են, թէ ինչո՞ւ ճիշդ այս մարզաձեւը, չեմ գիտեր: Բայց լաւ ըրած են: 5 տարեկանիս հայրս բերաւ Ալպերթ Ազարեանի անուան մարզադպրոց: Սկիզբէն չէի ուզեր մարզուիլ, նոյնիսկ կը յիշեմ, որ լացով կու գայի վարժանքներուն: Այդպէս մինչեւ 7 տարեկանս մարզուեցայ, եւ ընտանիքով տեղափոխուեցանք Ռուսիոյ Ռոստով քաղաք: Այդ ընթացքին արդէն սկսած էի սիրել այս մարզաձեւը եւ Ռոստովի մէջ ալ շարունակեցի ողիմպիական մարզական դպրոցին մէջ մարզուիլ: 16 տարեկանիս վերադարձանք Հայաստան, եւ արդէն գիտակցելով եւ հասկնալով շարունակեցի մարզումներս: Այդ ժամանակէն ալ սկսաւ իմ մարզական ասպարէզս:
«Արդէն 18 տարիէ կը մարզուիմ, այս մարզաձեւը դարձած է իմ կեանքս. երբ երկար տարիներ կը նուիրուիս մարզանքին, թմրեցուցիչի պէս պահանջ կը զգաս ամէն օր մարզուելու: Կիրակի մը, որ չես մարզուիր, ամբողջ օրը բանի մը պակասը կը զգաս, կ՛ուզես գալ մարզանքի:
«Մարզական ասպարէզին մէջ անկարելի է, որ յուսախաբութիւններ չըլլան: Առանց դժուարութիւններու չ՛ըլլար, բայց իր գործին նուիրեալ իւրաքանչիւր մարզիկ ատոնք պէտք է ընդունի իբրեւ նոր ուժ հաւաքելու ազդակներ: Ես, օրինակ, յուսախաբութենէ ետք, պահ մը դադար կ՛առնեմ, բայց ատիկա երկար չի տեւեր, քանի մը օր. եւ նոր ուժով, նոր ոգեւորութեամբ կը վերադառնամ:
«Մարդոց մէջ կը սիրեմ համեստութիւնը, նուիրումը, ընկերասիրութիւնը: Չեմ սիրեր մարդոց մէջ ինքնահաւանութիւնը: Ես ընկերասէր եմ: Ինչպէս ծնողքս, քոյր-եղբայրս, այնպէս ալ ընկերը սուրբ մարդ է: Ես եւ ընկերներս նման ենք իրարու. սովորական եւ համեստ մարդիկ:
«Ընկերուհիին հանդէպ սէրն ու մարմնամարզը այդքան ալ անհամատեղելի չեն, ինչպէս շատերուն կը թուի: Սէրը քու ապագադ է, ապագայ ընտանիքդ, իսկ մարմնամարզը քու ասպարէզդ է, որ հետագային քեզի պիտի օգնէ` պահելու ընտանիքդ: Կը գիտակցինք երկուքս ալ, որ այս ամէնը մեր ապագայ ընտանիքի բարեկեցութեան համար է: Միշտ կ՛ըսէ. «Լաւ բան կ՛ընես. երկիր կը ներկայացնես, մեր երկիրը կը ներկայացնես, կ՛ուրախացնես մեր ազգը»:
«Թէ ե՞րբ կը սպասուի ամուսնութիւնը եւ թէ ինչպէ՞ս ամուսնութեան առաջարկ պիտի ընեմ, ատիկա շատ լուրջ գաղտնիք է, եթէ ըսեմ, արդէն գաղտնիք չի մնար: Վստահ ռոմանթիք արարքով մը կ՛ընեմ առաջարկս:
«Կը կարծեմ, որ եթէ մարմնամարզութեան հենացատկի ձեւը չընտրէի, վստահ մարզիկ կ՛ըլլայի, թերեւս` ֆութպոլիստ: Կը սիրեմ ֆութպոլ խաղա՛լ, եւ ոչ իբրեւ համակիր ֆութպոլ դիտել: Նոյնիսկ մտածած եմ` ո՛ր դիրքին մէջ կը խաղայի` յառաջապահ կ՛ըլլայի, կոլ նշանակող»:
