«Զաւարեանական էջ»-ը շատոնց եղած է դաշնակցական ուսանողի ազատ գրիչի ամպիոնը, ուր անոր առիթը կ՛ընծայուի իր մտածումներն ու կարծիքը արտայայտել, կեցուածքներ որդեգրել, քննել ու քննարկել, պարզաբանել ու վերլուծել:
Դաշնակցութիւնը իր էութեամբ ըլլալով «երիտասարդ» կուսակցութիւն, ծնած` ուսանողութեան յեղափոխաշունչ դիմագիծէն, կը գիտակցի իր թարմ մարդուժի կարեւորութեան, կ՛արժեւորէ զայն, կու տայ առիթ` ըլլալու ըմբոստ ու կրակոտ, որպէսզի ան ըլլայ արմատական մերժողը սթաթիւս քոերու ու դառն իրողութիւններու:
Ուսանողութեան կամ երիտասարդութեան գրիչն ու կարծիքը յարգողը եղած է Դաշնակցութիւնը, անոր հաշիւը ընողը եղած է Դաշնակցութիւնը, նկատի առնողը ու բարձր արժեւորողը եղած է Դաշնակցութիւնը:
Առ այդ, կուսակցութիւն մը ինքզինք կը գտնէ անդունդը, երբ իր ուսանողութիւնը իր հեռանկարէն դուրս է, կուսակցութիւն մը կը կորսնցնէ իր առաքինութիւնը, երբ ան անտարբեր է իր երիտասարդութեան եւ ուսանողութեան ներդրումներուն դիմաց:
Սակայն Դաշնակցութիւնը իր հիմնադիր սերունդէն իսկ սնանած է իր ուսանողութենէն ու երիտասարդութենէն` նուիրուած, պայքարած ու զոհուած է յատկապէս երիտասարդութեան ճամբով, արդարութեան հաւատացողին ճամբով, ըմբոստ իր հոգեվիճակով:
Շատեր նորութիւններ ներածելու կը տատամսին իրենց առօրեային եւ աշխատելաձեւին մէջ. այս «երկսայրաբանութիւնը» ընդհանրապէս կու գայ արդիականացման վախէն, անորոշէն, եւ հոն է, ուր յառաջադէմ ուսանողութիւնը պարտաւոր է մերժել այն սթաթիւս քոն, որ մեզ տեղքայլի մէջ կը պահէ:
