ԹՈՐԳՈՄ
Ծնողքս յաճախ կը խօսէր ու կը պատմէր բազմաթիւ դերասան-դերասանուհիներու մասին, սակայն Օմար Շերիֆ անունը տարբեր տպաւորութիւն եւ հմայք ձգած էր մեր պատանեկան հոգիներուն մէջ, նոյնիսկ անոր նկարը չտեսած: Քլարկ Կէյպըլ, Անթոնի Քուին, Չարլթոն Հէսթոն անունները պարզապէս հասարակ գոյականներ էին կարծես, մինչ Օմար Շերիֆը` յատուկ անուն:
Անբացատրելի համակրանք, մօտիկութիւն` չտեսած, չճանչցած անձի մը հանդէպ…:
Իսկ երբ ըսին, որ 1932-ին Եգիպտոսի Աղեքսանտրիա քաղաքը ծնած, լիբանանեան կապերով արաբ մըն է, ուրեմն մտածեցի` ան հայերուն աւելի մօտ է, քան աշխարհահռչակ միւս դերասանները, որոնք օտար էին, իսկ Օմար Շերիֆը` հարազատ:
Տարօրինակ ջերմ զգացում մը ունեցանք, երբ 1964 թուականին պատրաստուած Անթոնի Մաննի «Հռոմէական կայսրութեան անկումը» շարժապատկերը կը դիտէինք: Դրուագներէն մէկուն մէջ` ի մեծ ուրախութիւն մեզի, նկատեցինք, որ Հռոմի կայսեր դստեր (Սոֆիա Լորէն) ամուսինը հայոց թագաւորն էր, եւ այդ դերը ստանձնած էր Օմար Շերիֆ:
Աւելի ուշ, երբ Կիպրոսի Մելգոնեան դպրոցի աշակերտ էինք, Նիկոսիոյ շարժապատկերի սրահներէն մէկուն մէջ դիտեցինք Հանրի Վերնոյի (Աշոտ Մալաքեան) բեմադրութեամբ 1971-ին պատրաստուած «The Burglars» (Le Casse) ժապաւէնը, որուն բեմագիրներն էին Հանրի Վերնոյ եւ Վահէ Քաչա: Գլխաւոր հերոսը (Ժան Փոլ Պելմոնտօ) Ազատ անունով հայ մաքսանենգ մըն է: Շարժապատկերին մէջ կը խօսուի այդ անուան իմաստին եւ հայկական ուտեստեղէնի մասին, իսկ առանցքային նշանակութիւն ունեցող նաւը կը կոչուի «Արաքս»: Ի վերայ այսր ամենայնի, յոյն ոստիկանին դերը ստանձնած է… Օմար Շերիֆ: Շարժապատկերը նկարահանուած է 1971 թուականին Յունաստանի մէջ, ուր հայկական միութիւններու կազմակերպած ճաշկերոյթին ներկայ եղած են Օմար Շերիֆ, Հանրի Վերնոյ, Ժան Փոլ Պելմոնտօ եւ ուրիշներ:
Ուրեմն շատ ալ տարօրինակ չէր, որ այս անձնաւորութիւնը հարազատ կը թուէր մեզի:
Շուրջ քսանամեակ մը ետք, հայերուն բարեկամը կրկին միացաւ իր հայ բարեկամին` Հանրի Վերնոյին` կարեւոր դեր ստանձնելով «Մայրիկ» ժապաւէնին մէջ: Ասիկա, սակայն, եթէ մեզ ուրախացուց, յստակօրէն զայրացուց թրքական իշխանութիւնները, որոնք արգիլեցին Օմար Շերիֆին մուտքը Թուրքիա:
Հարազատի զգացողութիւնը աւելի խորացաւ մէջս: Պարզ դերասանէ մը շատ աւելին թուեցաւ ինծի: Խորաթափանց, հայու տխուր աչքերով մարդ մը, «պապա» մարդ մը, որ կարծես մեր ընտանեկան բարեկամն է, հայու բարեկամը ըլլալուն համար: Եւ ճիշդ ատոր համար ալ թուրքերուն կողմէ մերժուած:
Առաւել` արեւելեան բնական ջերմութիւն մը, արեւմտեան քիչ մը պաղարիւն աստղահոյլերուն մէջ, Օմար Շերիֆին նոյնիսկ յառաջացած տարիքին կու տար ռոմանթիկ հմայք մը, որմէ զուրկ են նոյնիսկ իր կէս տարիքը ունեցող դերասաններէն շատեր: Վիպական մթնոլորտ մը կը ստեղծէր նախ այն, որ արաբական պաստառի տիկինը` Ֆաթէն Համաման եղած էր իր առաջին կինը (1955-1974), որմէ բարեկամաբար բաժնուելէն ետք Օմար Շերիֆ չէ ամուսնացած եւ ըսած է. «Ֆաթէն Համաման իսկական եւ միակ սէրս կը մնայ»:
21-րդ դարու համաշխարհային հրատապ տագնապներուն անդրադարձող, եւ վերջին տարիներուն պատրաստուած եգիպտական երկու ժապաւէններու` «Հասան եւ Մարքոս»-ի եւ «Պրն. Իպրահիմ»-ի մէջ գլխաւոր դերեր ստանձնած Օմար Շերիֆ, այս մասին ըսած է. «Այս ժամանակներուն, երբ մենք կ՛ապրինք ամէն տեղ տարածուած հակամարտութիւններուն մէջ, ես մտածեցի, որ լաւ պիտի ըլլայ պատրաստել պզտիկ ժապաւէն մը, որուն մէջ հանդուրժողականութիւն ըլլայ, եւ ըսենք, որ մենք կրնանք միասին ապրիլ եւ զիրար սիրել` անկախ մեր ազգային եւ կրօնական պատկանելիութենէն»:
Օմար Շերիֆ մահացաւ Գահիրէի մէջ, 10 յուլիս 2015-ին: Շարժապատկերի աշխարհը կորսնցուց իւրայատուկ անձնաւորութիւն մը եւ դերասան մը, արաբները կորսնցուցին միջազգայնօրէն ճանչցուած եւ սիրուած իրենց հազուագիւտ ազգակիցներէն մէկը, իսկ հայ ժողովուրդը կորսնցուց անկեղծ բարեկամ մը, որուն նմաններուն այսօր այնքան կարիք ունինք:
