Ազգասէր Մարտիրոս Շիշէճեանի Յիշատակին

Արդէն քառասուն օրեր անցած են այն օրէն, երբ հողին յանձնեցինք Հայաշէնի մեր շատ սիրելի զաւակ Մարտիրոս Շիշէճեանը:

Ան ծնած է Պէյրութի հայահոծ շրջաններէն Հայաշէնի մէջ 1937-ին, եղած է նահապետական ազնիւ ընտանիքի մը զաւակը:

Փոքր տարիքէն յաճախած է Հայաշէնի Ազգային Թորգոմեան վարժարան եւ հոն ստացած է իր նախնական ուսումը: Եղած է հնազանդ, բարի եւ օրինակելի աշակերտ մը:

Մաս կազմած է ՀՅԴ «Մուրատ» պատանեկան շարքերուն, ուր ստացած է գաղափարական եւ ազգային դաստիարակութիւնը: Հազիւ հասած երիտասարդական տարիքին, ան հաստատուած է Միացեալ Նահանգներ, ուր ժրաջան աշխատանքով եւ պայքարով հիմնած է իր օճախը. ապա ան ծանօթացած է ամերիկահայ Ալիսին, որ եղած է իր կեանքի ընկերը: Միասնաբար կազմած են հայ ընտանիք մը Միացեալ Նահանգներու մէջ:

Մարտիրոսը, որ ազգային դաստիարակութիւնը ստացած էր իր ծնողքէն, որոշած է ըլլալ ազգին ծառան, ուստի, երկար տարիներ եղած է Նիւ Եորքի հայկական եկեղեցւոյ աղքատախնամի անդամ եւ իբրեւ այդպիսին ծառայած է հաւատքով եւ նուիրումով:

Ան յաճախ, վերադարձած է Լիբանան, ուր իր եղբայրները եւ ծնողքը կ՛ապրէին, կարօտը առնելով անոնց եւ իր ծննդավայրին:

Ան ազնիւ էր ու հանդարտ կը սիրէր իր ընտանիքը եւ ազգականները, նուիրուած էր իր հարազատներուն, եղած էր օրինակելի հայր մը:

Սակայն այս անգամ վերջին վերադարձն էր Պէյրութ, հանդիպեցաւ իր ընտանիքին եւ հայաշէնցի ընկերներուն. ուրախ էր եւ խանդավառ, իր երազն էր հաստատուիլ Լիբանան, որպէսզի իր կեանքի վերջին տարիները ապրի հարազատներուն կողքին:

Սակայն մահը խլեց զայն Հայաշէնի Ս. Յովհաննու Կարապետ եկեղեցի առաջնորդող ճամբուն վրայ: Ան աւանդեց իր հոգին Ս. եկեղեցւոյ մօտ: Ա՛յս էր տիրոջ փափաքը:

Այսօր հայաշէնցիք կորսնցուցած են արժէքաւոր ազգային մը:

Կ՛աղօթենք եւ կը խնդրենք Աստուծմէ, որ Մարտիրոսը արժանացնէ երկնքի արքայութեան եւ անոր յիշատակը յաւիտեան անմար պահէ մեր սրտերուն մէջ:

Նաեւ` անոր հարազատներուն եւ ընտանիքին պարգեւէ համբերութիւն եւ մխիթարութիւն:

ՍԳԱԿԻՑ ՀԱՅԱՇԷՆՑԻ ՄԸ