ՀՐԱՉ ՎԱՐԺԱՊԵՏԵԱՆ
Նախապէս քանի մը տարբեր առիթներով գրած կամ յայտնած եմ բարձրաձայն իմ կարծիքս, տեսակէտս «Ազդակ»-ի մասին, անոր վերելքին մասին: Չեմ կարծեր, թէ կրկնութիւն կ՛ըլլայ նաեւ այս մէկը, այլ պարզապէս` յաւելում նախորդներուն: Սակայն անմիջապէս նշեմ, որ յառաջիկայ տողերը կը գրեմ լրիւ առարկայական մօտեցումով ու ակնոցով եւ ոչ` ենթակայական: Այսինքն, չեմ գրեր իբրեւ երկար տարիներու նախկին անձնակազմի անդամ կամ խմբագիր, այլ այս պարագային հաւատարիմ ընթերցող ու թերթին մօտէն հետեւող հասարակական գործիչ:
Այս անգամ գրութեան առիթ տուաւ հարիւրամեակի ամբողջ «փաթեթ»-ը: «Ազդակ» ինքզինք գերազանցեց հարիւրամեակի կարեւոր շրջադարձը ըստ արժանւոյն լոյսի տակ բերելու առումով, թէ՛ ազգային, եւ թէ՛ զուտ մասնագիտական-լրագրողական իմաստով: «Ազդակ»-ի ամէնօրեայ լրատուութիւնը` աշխարհով մէկ կատարուող հարիւրամեակի իրադարձութիւններուն կապուած, արագ ու ամբողջական, ապա նաեւ հարիւրամեակի «Բացառիկ»-ը, արաբերէն յաւելուածը, խմբագրականներն ու առաջնորդող յօդուածները իրենց բովանդակութեամբ ու քաղաքական հեռատեսութեամբ (միշտ պահելով էականը` ազգային ուղեգիծը, հայկական արեւելումը ու համազգային խորքը) գերազանցեցին իրենք զիրենք` բաւարարելով թէ՛ հայրենի ընթերցողն ու տարբեր շրջանակները, թէ՛ սփիւռքահայ ընթերցողը: Ահաւասիկ ա՛յս է նաեւ մեր օրգանին յաջողութեան հիմնական բանալին` ըլլալով հանդերձ կուսակցական օրգան, պահելով այդ առումով գաղափարական ուղեգիծը` հանդիսանալ համահայկական բեմ, առանց խտրական մօտեցումի, տեղ տալով բոլորին անխտիր: Այս մէկը ընդգծելի է ու օրինակելի բոլորին:
Ուշագրաւ եւ յուսադրող նախաձեռնութիւն էր նաեւ ազգային երեք կուսակցութիւններու մամլոյ օրգաններու միացեալ խմբագրականը, որ ցուցանիշ է ոչ միայն միասնականութեան գիտակցութեան, այլ նաեւ քաղաքական հասունութեան, որ նաեւ ու մանաւանդ չի վրիպիր վստահաբար մեր թշնամիներուն ոսպնեակէն:
Այն պահուն, երբ աշխարհն ամբողջ կը տագնապի տպագիր մամուլի պահպանումով, երբ մամուլը ընդհանրապէս նահանջի մէջ է ամէն տեղ տնտեսական թէ արհեստագիտական տարբեր պատճառներով, այն պահուն, երբ մանաւանդ հայ մամուլը, Հայաստան թէ սփիւռք նահանջ մը կ՛ապրի որակական, գաղափարական թէ գոյատեւման առումով դժբախտաբար, ահաւասիկ «Ազդակ»-ը, հակառակ տնտեսական թէ այլ դժուարութիւններու, ոչ միայն կը թիավարէ հոսանքն ի վեր, այլեւ կ՛արձանագրէ նոր վերելքներ, կը նուաճէ նոր մակարդակ: Անշուշտ այս հոլովոյթը պտուղն է հաւաքական աշխատանքի ու ճիգի, զորս կ՛արձանագրեն ու կ՛արդիւնաւորեն խումբ մը նուիրեալներ:
Վարձքը կատար բոլորի՛ն, ամբողջ անձնակազմին` տնօրէնութիւն, խմբագրութիւն, քարտուղարութիւն, վարչական, գրաշարական եւ մասամբ նորին: Յաւելեալ ուժ եւ կորով կը մաղթեմ բոլորի՛ն, նուիրեալ ու հպարտառիթ այս աշխատանքի անշեղ պայքարին, այո՛, պայքարի՛ն ի խնդիր:
