Արցունքոտ աչքերով կը գրեմ այս տողերս, սիրելի՛ մայրս, խոստովանելով, որ չէի անդրադարձած, թէ առիթը պիտի չունենամ անձամբ իմ երախտագիտութիւնս յայտնելու քեզի` քու անսահման զոհողութիւններուդ ու գուրգուրանքիդ համար:
Աստուածավախ եւ բարեպաշտ էիր, նուիրեալ ու աննման մայր մը, որ միշտ առաջնահերթ նկատեցիր ընտանիքդ, զաւակներդ ու թոռներդ:
Տքնաջան աշխատանք տարիր, որպէսզի մենք ստանանք հայեցի դաստիարակութիւն եւ բարձր մակարդակի ուսում: Մեր յաջողութիւնը մեծագոյն ուրախութիւնն էր քեզի համար:
Ընտանիքիդ կողքին, սակայն, չմոռցար ազգդ ու անոր ծառայելու պարտաւորութիւնը: Ամբողջ կեանքիդ տեւողութեան օգնեցիր կարիքաւորին եւ եղար եկեղեցիիդ կողքին` ծառայելով Ս. Աստուածածին եկեղեցւոյ Տիկնանց միութեան: Պատերազմի օրերուն ճիգ չխնայեցիր` օգնելով «Նիկոլ Դուման» ակումբի զինեալ տղոց:
Մահուանդ քառասունքին առիթով, վշտահար եւ ընկճուած` կու գանք խոնարհելու Աստուծոյ կամքին առջեւ, բայց կը դժուարանանք հաւատալ, թէ դուն այլեւս չկաս: Կ՛ընդվզինք ու կը բողոքենք այն դառն կացութեան դէմ, որ քեզ մեզմէ խլեց ու տարաւ:
Զաւակներուդ ու հարազատներուդ համար դժուար է ընդունիլ, որ այլեւս դուն մարմնով չկաս: Քու բացակայութիւնդ միշտ պիտի զգանք, քու անունդ յաճախ մեր շրթներուն վրայ պիտի ըլլայ, քու գեղեցիկ, անմեղ պատկերդ յաւերժ յստակ մեր երեւակայութեան մէջ պիտի ապրի ու քու ձայնդ դեռ լսելի պիտի ըլլայ:
Հաւատքդ քեզ հազարաւոր մղոններ հեռու տարաւ, երկինքի սուրբերուն քով, որոնց ուխտեցիր, աղօթեցիր գիշեր-ցերեկ:
Երկրաւոր պայքարդ վերջ գտաւ ալ, սիրելի՛ մայրս: Հիմա դուն պիտի հանգչիս յաւիտեան: Դուն ալ գացիր, որպէսզի երկնակամարին վրայ լուսաւոր ու յուսատու աստղ մը աւելնայ:
Հողը թեթեւ գայ վրադ:
Միշտ սիրով
Դուստրդ ՍԻՐԱՆ