ՀՐԱՆԴ ՄԱՐԳԱՐԵԱՆ
Որքա՛ն ծածկես,
Ինչո՛վ ծածկես,
Փշրե՛լ փորձես,
Ծո՛վը նետես
Կամ քամուն տաս,
եւ եթերի ալիքներու
Անորոշին փորձես յանձնել.
Յուշդ երբե՛ք չի՛ մահանար…
Ան հոգիիդ ծալքերուն մէջ
Լուռ ու խոնարհ,
Անխօս պիտի
Հետդ խօսի
Երգէ պիտի, երբեմն` լայ
Երբ առանձին
Ծալքերուն մէջ ժամանակին դուն դեգերիս…
Պիտ՛ պատկերէ սուրբ պահերդ,
Կենդանացնէ լռութիւնդ,
Եւ փարատէ երազներուդ մթութիւնը
Եւ պատկերէ արշալոյսերն դեռ չբացուած
Երանութեանդ աշխարhին մէջ…
Յուշդ երբե՛ք չի՛ մահանար…
Թէ անունդ անգամ փոխես,
Երկինքներէն տիեզերքի
Ան թաքնուած գոյութիւնդ կը յիշեցնէ…
Կը նոյնանայ պահերուդ հետ
Երբ առանձին խոհերուդ մէջ
Մտերմութիւնդ կերպարես`
Կեանքին դուն գաս…
Տարօրինակ եւ բազմաթիւ երանգներու խուրձ է յուշդ`
Ե՛ւ քաղցրութիւն, հպարտութիւն,
Ե՛ւ խնդութիւն, երջանկութիւն,
Ատելութիւն եւ տառապանք,
Բազում զղջում ցաւ ու տանջանք,
Խանդաղատանք ու լուռ բերկրանք
Հոգիդ կրծող պահեր թաքուն
Եւ պահերու երամ կազմած երանութիւն…
Բայց…
Քո՛ւկդ է…
Քո՛ւկդ է միայն…
Յուշդ ու դո՛ւն
Լո՜ւռ, անթափանց գոյութիւն էք,
Միաձուլուած գոյակցութեան ամբողջութիւն:
Երազներու ճանապարհին
Զոյգ անբաժան լուռ ճամբորդներ…
Յուշդ թուղթ չէ, որ կրակ տաս եւ մոխրացնես
Եւ քամուն տաս…
Յուշդ խորանն է սրբակուռ
Ուր միայն դո՛ւն, առանձնութեանդ լռութեան մէջ,
Մոմ կը վառես
Եւ լոյսին հետ
Շարականներ կը յօրինես…
Յուշդ դո՛ւն ես`
Էութեանդ ո՛ւղն ու ծո՛ւծը
Եւ
Մարդութեա՛նդ մարդութի՛ւնը…
Սեպտեմբեր 4, 2025
