Դժուար պիտի ըլլայ ամփոփ եւ պատշաճ ձեւով ներկայացնել տոքթ. Պետրոս Գարաճրճեանը, որուն կեանքի երկարատեւ երթը կանգ առաւ մօտ քառասուն օրեր առաջ:
Ան ծնած է Հալէպ, 1937-ին եւ յաճախած` Ալեփփօ ամերիկեան քոլեճը, որմէ ետք բարձրագոյն ուսման իր աոաջին քայլերը առած է Պէյրութի ամերիկեան համալսարանին մէջ` ստանալով պսակաւոր գիտութեան վկայականը: Ապա բժշկութիւն ուսանած է Գերմանիոյ նշանաւոր Հէյտելպերկ համալսարանին մէջ (հիմնուած` 1836-ին) եւ մասնագիտացած` սրտի հիւանդութեանց մէջ:
Տոքթոր Գարաճրճեան իր երկարատեւ ասպարէզը սկսաւ Լիբանանի մէջ, 1974-ին: Ան գործեց ձեռնհասութեամբ, եղաւ յաջող եւ վստահութիւն ներշնչող հանրածանօթ բժիշկ մը, որուն երախտապարտ եղան հիւանդներու բազմաթիւ սերունդներ:
Ազնիւ բժիշկը ասպարէզին մէջ չսահմանափակուեցաւ նեղ անձնական գործունէութեամբ: Երբ հիմնուեցաւ Լիբանանի սրտաբաններու միութիւնը, ան հանդիսացաւ անոր առաջին անդամներէն:
Մաս կազմեց Պէյրութի ամերիկեան համալսարանի շրջանաւարտից միութեան եւ հիմնադիր անդամ հանդիսացաւ Հէյտելպերկ համալսարանի շրջանաւարտից միութեան:
Տոքթ. Գարաճրճեան գործօն ներկայութիւն էր Լիբանանահայ բժշկական միութեան մէջ, բազմաթիւ անգամներ վարչութեան մաս կազմած էր: Ան իր կարծիքը միշտ ալ սիրով եւ աոարկայականօրէն ներկայացուցած էր եւ մնայուն կերպով բծախնդիր եղած էր ընդհանրական շահերուն նկատմամբ: Հակաոակ իր բազմազբաղութեան, դժուար որ բացակայէր միութեան ձեռնարկներէն, գիտէր արդարօրէն ու ողջմտօրէն արժեւորել եւ քաջալերել կատարուած աշխատանքները: Ան 2018-ին պարգեւատրուեցաւ Լիբանանահայ բժշկական միութեան կազմակերպած յատուկ հանդիսութեան ընթացքին` ձեոամբ Լիբանանի բժշկական սենտիքայի նախագահ փրոֆ. Ռեմոն Սայէղի, առ ի գնահատանք` կրկնակիօրէն թէ՛ իբրեւ բժիշկ եւ թէ՛ իր հասարակական գործունէութեան համար:
Արդարեւ, տոքթ. Գարաճրճեանի դերակատարութիւնը չսահմանափակուեցաւ բժշկական մարզով: Ան մաս կազմեց Ազունիէի Ազգային բուժարանի խնամակալութեան, Պուրճ Համուտի քաղաքապետական խորհուրդին: Եղաւ Ռոթարի Սահել Մեթնի հիմնադիր անդամ: Ստանձնեց Լիբանանի Ազգային վարչութեան ատենապետութիւնը, ապա` Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան Ազգային կեդրոնական վարչութեան ատենապետութիւնը:
Ան իր կեանքի ճանապարհորդութեան մօտ 50 տարիներուն ընթացքին ականատես եղաւ քաղաքացիական պատերազմին, բայց եւ այնպէս, որոշեց չլքել երկիրը եւ մնալ Լիբանանի մէջ:
Տոքթ. Պետրոս Գարաճրճեանը գնահատուած էր իր կարողութեան եւ հասարակական գործունէութեան մէջ ունեցած ներդրումին համար: Ան արժանաւոր ներկայացուցիչն էր լիբանանցի բժիշկին ընդհանրապէս եւ հայ բժիշկին` մասնաւորապէս: Իր հետքը եւ դրոշմը ձգած էր իր ստանձնած բոլոր պատասխանատուութիւններուն մէջ:
Իր հիմնական արժանիքներէն մէկն էր նաեւ իր ընկերային բնաւորութիւնը եւ, հակառակ իր ստանձնած պաշտօններուն, համեստութիւնը, բայց ամէնէն կարեւորը անոր տածած յարգանքն է իր շրջապատին նկատմամբ:
Տոքթորը կը հաւատար հիւանդին եւ բժիշկին միջեւ զօրաւոր յարաբերութեան եւ միշտ կ՛ընդգծէր, որ թէեւ արհեստագիտութիւնը բժշկութեան մէջ կարեւոր է, բայց եւ այնպէս, կանխազգուշութիւնը եւ առողջ ապրելակերպը հիմնական են եւ անփոխարինելի:
Յարգա՛նք իր յիշատակին:
ԼԻԲԱՆԱՆԱՀԱՅ ԲԺՇԿԱԿԱՆ ՄԻՈՒԹԵԱՆ
ՎԱՐՉՈՒԹԻՒՆ