ՀՅԴ Հայաստանի Գերագոյն մարմինի անդամ, Ազգային ժողովի «Հայաստան» խմբակցութեան պատգամաւոր Լիլիթ Գալստեանը Դիմատետրի իր էջով արձագանգեց Հայաստանի կողմէ Պաղեստինի պետութեան ճանաչման.
«ՄԱԿ-ի Ընդհանուր ժողովի որոշմանը միանալու եւ Պաղեստինի պետութիւնը ճանաչելու Հայաստանի քայլը աշխարհաքաղաքական մեծ ներուժ ունի:
Ի հարկէ ցանկալի կը լինէր, եթէ ԱԳՆ յայտարարութեան բնագրում «միջազգային իրաւունքի, ժողովուրդների հաւասարութեան, ինքնիշխանութեան ու խաղաղ համակեցութեան սկզբունքների» շարքում նշուէր նաեւ ԻՆՔՆՈՐՈՇՄԱՆ իրաւունքը:
Բայց ՀՀ իշխանութիւններին թոյլ տրուող «քաջութեան սահմանն» այսքանն է:
Ինչեւէ, ՄԱԿ-ի օրակարգում այս խնդրի ներառումն ու նման լուրջ բանաձեւի ընդունումը խօսում է միջազգային քաղաքական օրակարգում տեղաշարժերի, բարոյական քաղաքականութեան սկզբունքների արթնացման, նաեւ միջազգային կառոյցների առաքելութիւնների, միջազգային իրաւունքի ու սկզբունքների հնարաւոր վերադարձի մասին: Պարզօրէն` սա նաեւ դէմք փրկելու գործողութիւն է… որը լրջագոյն աշխարհաքաղաքական ներուժ ունի:
Կազայի ցեղասպանութիւնը փաստարկուած է եւ անշրջելի, ինչպէս եւ` Արցախի ցեղային զտումն ու հայաթափումը: Բայց սա չի նշանակում, թէ Արցախի հակամարտութիւնը լուծուել է, կամ, այսպէս կոչուած, «խաղաղութեան» համաձայնագիրը համադարման է:
Բոլորովին հակառակը` Պաղեստինի նախադէպը` երկու պետութիւնների խաղաղ համակեցութկան մոտելը, նաեւ միջազգային խօսոյթում բացառիկ հնարաւորութիւն է Հայաստանի համար` խօսելու յարձակողապաշտութեան, պատերազմի ճանապարհով խնդիրի լուծման անընդունելիութիւնը, միջազգային իրաւունքի եւ սկզբունքների ոտնահարման մասին, ինչպէս նաեւ` առաջ տանելու միջազգային իրաւունքով, մի շարք միջազգային հռչակագրերով (Մարդու իրաւունքների հռչակագիր եւ այլն) ամրագրուած ՎԵՐԱԴԱՐՁԻ իրաւունքը:
Պաղեստինը երկար է սպասել այսօրուան` շատ ծանր հատուցելով, բայց չի հրաժարուել պետութիւն եւ արժանապատիւ խաղաղութիւն ունենալու կամքից:
ՀՀ իշխանութիւնները մեզ ամէնօրեայ դրութեամբ նուաստացնում են, պարտութիւնն իբր անխուսափելի իրողութիւն փաթաթում մեր վզին` մեր նուաստացումը դարձնելով անշրջելի, պետութեան ապագան` հարցականի տակ:
Սա իշխանութիւնը սեփական ձեռքում կենտրոնացրած մէկ մարդու արժեհամակարգ է եւ յանձնառութիւն` մեզ պարտադրուող դաւադիր ծրագիր:
Արցախեան խնդիրը փակուած չէ… ոեւէ մէկն այն փակելու, մեզ հայրենազրկելու իրաւունք չունի: Պաղեստինցին հազար տարի է սպասել, չի յանձնուել…
Արտաքին քաղաքական նոր խօսոյթի պայմաններում ՀՆԱՐԱՒՈՐ է, բայց` ՈՉ ԱՅՍ ԻՇԽԱՆՈՒԹԵԱՆ ԴԷՄՔՈՎ ԵՒ ՀԱՄՈԶՈՒՄՆԵՐՈՎ:
Խնդիրը մեր մէջ է` չյանձնուել, յանուն Հայաստանի բեկել այս իրականութիւնը»:
