ՍԻՐՈՒՆ ՍԻՍԵՌԵԱՆ ՀԱՃԷԹԵԱՆ
Զարմինէ Պօղոսեան եզակի անձնաւորութիւն մը` մտաւորական, հրապարակագիր, հմուտ մանկավարժ, որ թէեւ Սուրիոյ մէկ փոքր գիւղաքաղաքին` Ազեզի մէջ ծնած, բայց իր իւրայատկութիւններով եւ գործունէութեան լայն կարողութիւններով ինքզինք պարտադրած` մինչեւ Նիւ Եորք, մինչեւ ամերիկեան հեռաւոր ափեր:
Իր եղբօր եւ շրջապատի քաջալերանքներուն դէմ տատամսոտ քայլերով գրելու արուեստը որդեգրած ու այդ անդաստանին մէջ յառաջացած ու հմտացած Զարմինէն կը յաջողի իր անունը տիրական դարձնել շատ մը պարբերականներու եւ թերթերու մէջ:
Զարմինէն եղած է մշակութային գործիչ եւ հաւատաւոր առաքեալը` հայ գիրին, գրականութեան ու մշակոյթի պահպանման:
Այս հատորով Զարմինէ Պօղոսեան կու տայ ընդհանրապէս իր մշակութային ու մանկավարժական փորձառութիւնը:
«Ազեզէն Ամերիկա» այս գիրքը իր տարբեր ենթաբաժանումներով ընթերցողին առիթ կու տայ, որ ճանչնայ համամարդկային եւ ազգային այն որակաւոր շրջանակը, որոնց հետ ապրած է հեղինակը, որոնք իրենց մատնահետքերը ձգած են ժամանակին վրայ եւ հարստացուցած են Զարմինէի իմացական աշխարհն ու պայծառացուցած` անոր տեսլականը:
Զարմինէ Պօղոսեան արուեստագէտ մանկավարժ է, Նիւ Եորքի Սրբոց Նահատակաց ամէնօրեայ վարժարանի (ՍՆԱՎ) բազմամեայ տնօրէնը, որ մեծ խանդաղատանքով եւ գուրգուրանքով երկար տարիներ պահած է Նիւ Եորքի ամէնօրեայ հայ վարժարանը` այս հայապահպանման օճախը:
Երկար տարիներու իր մանկավարժական փորձառութիւնը, որ մնացած է հաւատարիմ հայեցի բարոյական սկզբունքներու, զինք օժտած է բացառիկ կարողութիւններով:
Զարմինէ Պօղոսեանի գրական լեզուն շատ պարզ է, հաճելի ու հասկնալի, եւ ոճը` անսեթեւեթ, հոն չկան ժխտական երեւոյթներ: Անոր գրականութիւնը յաճախ գեղարուեստական շունչով գրուած յուշ մանրապատումներ, գրախօսականներ են, կամ` վերլուծական էջեր, ան լաւ դիտող ու վերլուծող է:
Ան իրական մտաւորական մըն է, որ ունեցած է համարձակութիւնը եւ քաջութիւնը` արտայայտելու բոլոր խոտոր ու անախորժ երեւոյթները, նոյնիսկ` հանրածանօթ ու պատասխանատու անձերու:
Հաճելի էր ապրիլ իր էջերուն հետ` զգալով այդ մաքուր, հարազատ դաստիարակութիւնը, որ ստացած է իր ընտանեկան շրջապատին մէջ: Անոր ունեցած զանազան փորձառութիւններն ու հանդիպումները հարստացուցած են իր կեանքի մթնոլորտը եւ իր իմացական ներաշխարհը:
Անշուշտ չենք կրնար անտեսել իր բանաստեղծական ներշնչումները, որոնք ուշագրաւ գրութիւններ են` նուիրուած մասնայատուկ անձերու, բանաստեղծներու եւ արուեստագէտներու:
Զարմինէ Պօղոսեան համեստ ու երախտապարտ անձն է` իր ուսուցիչներուն ու դաստիարակներուն նկատմամբ, ու շնորհակալութեամբ կը յիշէ անոնց բարերար ազդեցութիւնը իր կեանքին վրայ: Ան չի մոռնար իր համեստ ծննդավայրը եւ պարզուկ կեանքը, որ ապրած է, բայց օրերուն հետ իր նուաճած յաջողութիւնները այն խորունկ փաստերն են իր հաւատաւոր անձնաւորութեան ու պայծառ տեսլական մը կերտած մանկավարժին, գրագէտին ու լրագրողին:
