ԽԱԺԱԿ ԹԱՊԱԳԵԱՆ
Ի՞նչ է անձնասիրութիւնը: Անձնասէր կը համարուի այն անձը, որ մնայուն կերպով մտաhոգուած եւ հետաքրքրուած է միայն իր սեփական շահերով` առանց հաշուի առնելու ուրիշները: Ան նարսիսականութեան տեսակ մըն է, որ կը յառաջանայ եւ կը զարգանայ կա՛մ ծննդականօրէն (genetically) եւ/կամ անձին ապրած պայմաններուն ու անոր շրջապատին ազդեցութիւններուն իբրեւ հետեւանք:
Բոլորս ալ կը ճանչնանք անձնասէր մարդիկ: Չէ՞: Ո՛ւր որ ալ երթանք, ի՛նչ տարբեր միջավայրի մէջ ալ մտնենք եւ նոր անձերու ծանօթանանք, անպայման կը հանդիպինք այն ամենագէտ, ինքնահաւան եւ մեծամիտ անձին, որուն ներկայութիւնը այնքան ալ հաճելի չ՛ըլլար (առնուազն ինծի համար):
Նոր երեւոյթ մը չէ անձնասիրութիւնը եւ ոչ ալ` անհետանալու սեմին: Կան ու պիտի մնան անձնասէրները: Ի դէպ, անոնց թիւը զգալիօրէն աճեցաւ այս քանի մը տարիներուն:
Ինչո՞ւ: Որովհետեւ բոլորս դարձանք մէկական անձնասէրներ (ոչ անպայմանօրէն` վերոնշեալ ըսուածներուն աստիճան կամ բացատրողութեամբ) «Քորոնա» ժահրին պատճառով:
Բացատրեմ: Երբ մեր ծանօթներէն կամ շրջապատէն մէկը վարակուի «Քորոնա»-ով, մեր առաջին հակազդեցութիւնը կ՛ըլլայ մտածել, թէ վերջին անգամ ե՞րբ տեսանք այդ անձը, եւ ի՞նչ է հաւանականութիւնը, որ մեզի փոխանցած ըլլայ այդ անկոչ եւ անբաղձալի «հիւրը»: Անզգալաբար երկրորդական կը դասուի մեր մտքերուն մէջ մեր այդ բարեկամին վիճակն ու առողջութիւնը, որովհետեւ մեր սեփական առողջութիւնն ալ կը մտնէ խնդրին մէջ: Հապա՞ եթէ ինծի փոխանցեց: Այս տեսակ անձերը կը դասուին իբրեւ ակամայ անձնասէրներ, որոնց վարուելակերպը բոլորովին հասկնալի է:
Ուրիշ տեսակ անձնասէրներ ալ մէջտեղ եկան «Քորոնա» ժահրի բացայայտումէն ետք, անոնք, որոնք առհասարակ չեն հաւատար այս ժահրի գոյութեան եւ կը շարունակեն իրենց կեանքերը ապրիլ, կարծես որեւէ բան չէ փոխուած: Դիմակ կրելը բացարձակապէս մերժուած է անոնց կողմէ, իսկ պատուաստուիլը` աններելի մեղք: Ճիշդ է, որ որոշ չափով պատուաստուիլը անձնական որոշում մըն է, եւ անձ մը կրնայ չուզել որեւէ մէկ տեսակի պատուաստ առնել որոշ համոզումներով, սակայն անոր դիմակ չդնելը եւ, հետեւաբար, ուրիշին առողջութեան որեւէ մէկ ձեւով ուշադիր չըլլալը զայն կը դարձնէ օրինաւոր եւ կամաւոր անձնասէր մը: Եւ դեռ, անոնք այնքան յամառ կ՛ըլլան, որ իրենց կարծիքը չեն փոխեր նոյնիսկ ականատես դառնալէ ետք չպատուաստուած կամ, ըսենք, անհոգ ընկերոջ հիւանդանոց հասնելէն եւ վերջ ի վերջոյ մահէն ազատելէն կամ չազատելէն ետք:
Երանի, թէ երկրորդ տեսակի անձնասէրները դառնան առաջին տեսակի անձնասէրներ եւ դուրս գան իրենց մութ աշխարհէն: Յոյսով եմ…
