«Հո՛ս «Վանայ Ձայն»-ն է… Ձայնն է… Ձայնն է…»:
Թաւ, խռպոտ, արնական, ինքնուրոյն ձայն մը, որ տակաւին երկա՜ր, շատ երկա՜ր պիտի հնչէ հայկական ձայնասփիւռէն` ի սփիւռս աշխարհի…
Հայկական արուեստի արխիւները լեցուն են հարցազրոյցներովդ, դերակատարումներովդ, երգերովդ եւ ասմունքներովդ:
Երկար տարիներ, հայկական բեմերու վրայ ապրեցար ու ապրեցուցիր ստեղծագործութիւններովդ` մանուկներէն մինչեւ տարեցները, իւրայատուկ ձայնովդ:
Արուեստն էր ամբողջ աշխարհդ…
Յաջողեցար առաքելութեանդ մէջ` թատերական ջահը փոխանցելով նոր սերունդին, սակայն անողոք մահը չխնայեց նաեւ քեզ:
Մեր վերջին հանդիպումը կայացաւ քանի մը շաբաթ առաջ` պատկերասփիւռէն… Նոր Վիգէն մը… քաղաքական հռետոր… Երեւանի Ազատութեան հրապարակէն… ու յանկարծ` մահուանդ գուժը…
Նոյնիսկ կորուստիդ բօթը իւրայատուկ ոճով, Վիգէնեան ոճով տարածուեցաւ: Բոլոր ծանօթներդ սահմռկեցուց:
Համազգայինի Լիբանանի Շրջանային վարչութեան նախկին ու ներկայ անդամները, Համազգայինի «Արեգ» մանկապատանեկան թատերական դպրոցի հիմնադիր անդամներն ու վարչութիւնները, «Արեգ»-ական բոլոր փոքրիկները խորին տխրութեամբ կը խոնարհին յիշատակիդ առջեւ:
Վստահ եմ, սիրելի՛ Վիգէն այն «Արեգ»-ականը, որ առաջին առիթին Հայաստան այցելութեան գայ, անպայման քու շատ սիրած Լիբանանէդ բուռ մը հող պիտի բերէ հետը եւ տարածէ շիրիմիդ վրայ:
Յաւիտենակա՛ն հանգիստ ոսկորներուդ:
ՀԱՄԱԶԳԱՅՆԱԿԱՆ ՄԸ
