«Ապառաժ»
Ահա եւ աւարտուեց Հայաստանի Հանրապետութեան 2018թ. դեկտեմբերի հապճեպ խորհրդարանական ընտրութիւնների աննախադէպ` քարոզարշաւը: Աննախադէպ նախ եւ առաջ քարոզարշաւի տեւողութեան առումով եւ, անշուշտ, աննախադէպ` բովանդակութեան տեսանկիւնից:
Ինչպէս ընտրութիւնների թուականի հապշտապ ճշդումը, այնպէս էլ քարոզարշաւը «ափալ-թափալ» էր:
Յատկանշական է, որ մասնակից քաղաքական ուժերի կողմից քննադատուեց եւ անցանկալի համարուեց Նիկոլ Փաշինեանի գլխաւորած խմբի եւ նախկին իշխանութիւնների ներկայացուցիչների միջեւ գող-ոստիկան խաղի հոգեբանութեամբ ծաւալող ներկայացումը: Կարծես թէ իշխանութիւնը փորձում էր ոստիկանի դեր ստանձնել եւ բռնել գողին, իսկ նախկին իշխանութիւնը գործում էր պաշտպանուել «բա դու էլ չես արել խոստումը» կամ ,հակասել ես ինքդ քեզէ պաշտպանական վահանով: Այդ երեւոյթը բոլորովին չէր կարող կապ ունենալ առողջ քարոզարշաւի տրամաբանութեան հետ, սակայն որպէս շոու` հետաքրքիր երանգաւորում ունեցաւ, եւ այդ բեմականացումը ծածկեց քարոզարշաւին մասնակից միւս քաղաքական ուժերի խօսքն ու պատգամը:
Միւս կարեւոր հանգամանքը քարոզարշաւի ընթացքում ղարաբաղեան թեմայի շօշափումն էր, որը շահարկուեց յատկապէս երկու ուժերի կողմից` ՀՀԿ-ի եւ «իմ քայլը»-ի: Բարեբախտաբար ղարաբաղեան շարժման մասին «Իմ քայլը» դաշինքի անդամ Սասուն Միքայէլեանն անթոյլատրելի սխալ արտայայտութիւնից յետոյ զրկուեց հետագայ ելոյթի հնարաւորութիւնից:
Միւս կողմից` «Ղարաբաղի պաշտպան»-ի դերը ստանձնեց Դաւիթ Շահնազարեանը: Յիշեցման կարգով նշենք, որ ոչ վաղ անցեալում նա ու Նիկոլ Փաշինեանը Լեւոն Տէր Պետրոսեանի խմբից էին, որ բազմիցս յայտարարել էր, թէ «Սեգոն լաւ չի ապրի Հայաստանում, քանի դեռ Ղարաբաղի հարցը լուծուած չի», ընդ որում նա հարցի լուծումը տեսնում էր զիջումների գնալու մէջ:
12 օրուայ այս թոհուբոհը ոչ մի պղտոր ջուր էլ չպարզեց, դեռ աւելի՛ն, ջրերը շատ աւելի պղտորուեցին, եւ ցաւն այն է, որ ամենայն հաւանականութեամբ նոյն պատկերն ենք ունենալու ապագայ խորհրդարանում: Յոյս ունենք, որ հազարաւոր դիտումներ ապահովող, փողոցային, ասֆալթի մակարդակի իջած բանավէճերը չեն տեղափոխուի օրէնսդիր մարմին: Վերջապէս պէտք է գիտակցել իշխանութեան բեռի ծանրութիւնը եւ կրել պատասխանատուութիւն:
Քաղաքական դաշտը ապականուած է, գաղափարազուրկ շոուի բեմահարթակի վերածուած, սելֆիներով ու դիմատետրեան պատգամներով քաղաքական ներկայացումները չեն կարող երկար տեւել: Իսկ ժողովրդին միայն ոչնչով սնելը եւ որկրամոլութեան մղող «միայն հացիւ» խոստումները բարոյազրկում են ազգին եւ խարխլում ազգն ու հայրենիքը պահող արժէքային համակարգը:
Արցախը երբեք չի կարող ընդունել նմանատիպ բարոյալքում: Արցախում իւրաքանչիւր ոք իր հարազատի արեան ու քրտինքի գնով կառուցել է պետութիւն, նուաճել է պատմական հայրենիք եւ գիտի իր երկրի, հողի արժէքը ոչ թէ վերացական, այլ առարկայօրէն` իւրաքաչիւր օր, իւրաքանչիւր ժամ յիշելով իր բարեկամի, հարազատի կամ հարեւանի թափած արեան գինը:
Իսկ Արցախով այսօր պարծենում է իւրաքանչիւր հայ, Արցախը դարձել է հային արժեւորող եւ հայի արժէքը կրող խորհրդանիշ:
Արցախը հաւատարիմ է հողին ու հային:
