Երեքշաբթի, 28 օգոստոս 2018-ին, երկօրեայ պաշտօնական այցելութեամբ Լիբանան եկած Զուիցերիոյ նախագահ Ալեն Պերսէ Տիմանի մէջ հանդիպում ունեցաւ Լիբանանի քրիստոնեայ եւ իսլամ հոգեւոր պետերուն հետ: Հանդիպումին սկիզբը յաջորդաբար խօսք առին մարոնի համայնքի Պշարա Ռայի պատրիարքը եւ Զուիցերիոյ նախագահը:
Ապա խօսք առնելով Արամ Ա. վեհափառ հայրապետը յայտնեց, թէ «արեւմուտքի Զուիցերիոյ ու արեւելքի Զուիցերիոյ` Լիբանանի այս հանդիպումը իւրայատուկ նշանակութիւն մը ունի հասարակաց աւանդութիւններ ու արժէքներ ունեցող այս երկու երկիրներուն համար: Լիբանանը միշտ նկատուած էր արեւելքի Զուիցերիան` իր կրօնական, մշակութային ու ցեղային բազմազանութեամբ, քաղաքական չէզոքութեամբ եւ կամուրջի դերակատարութեամբ արեւելքի ու արեւմուտքի միջեւ: Սակայն, ուրիշներ փորձեցին քանդել Լիբանանը, դժբախտաբար լիբանանցիներու ձեռքով: Սակայն Լիբանանը չկորսնցուց իր իւրայատկութիւնը: Անհրաժեշտ է վերականգնել Միջին Արեւելքի Զուիցերիան, եւ Զուիցերիոյ դերը այս ուղղութեամբ կը նկատեմ էական»:
Վեհափառ հայրապետը յայտնեց, որ ինք Զուիցերիան մօտէն կը ճանչնայ` հոն ուսանած ըլլալով, ինչպէս նաեւ 15 տարիներ Եկեղեցիներու համաշխարհային խորհուրդին ատենապետութիւնը վարելով ծանօթ է անոր ունեցած առաւելութիւններուն եւ մանաւանդ այն հասարակաց արժէքներուն, որոնք գոյութիւն ունին Զուիցերիոյ ու Լիբանանի միջեւ: Ապա, վեհափառ հայրապետը ողջունեց Զուիցերիոյ նախագահին թերթին մէջ լոյս տեսած յօդուածը, ուր յստակ կերպով պատրաստակամութիւն կը յայտնէ շարունակելու օգտակար հանդիսանալ սուրիացի գաղթականներուն: Այս ծիրին մէջ վեհափառ հայրապետը ըսաւ. «Թէ՛ պաղեստինցի եւ թէ՛ սուրիացի գաղթականները լիբանանցին կը նկատէ իր եղբայրներն ու քոյրերը, իր կարելիութիւնները լայնօրէն տրամադրեց անոնց, սակայն անոնց իրաւունքն է վերադառնալ իրենց երկիրները` Պաղեստին եւ Սուրիա: Հետեւաբար, մէկ կողմէ մարդասիրական օգնութիւնը պէտք է շարունակել իբրեւ միջոց եւ միւս կողմէ պէտք է աշխատիլ, որ անոնք վերադառնան իրենց երկիրները: Յատկապէս Լիբանանի մէջ, իբրեւ համայնքային դրութիւն ունեցող երկիր, մեծ թիւով գաղթականներու ներկայութիւնը կրնայ համայնքային ու քաղաքական լուրջ հետեւանքներ ունենալ: Մարդասիրական օժանդակութիւն եւ քաղաքական որոշում պէտք է սերտօրէն ներդաշնակուին»:
Խօսելով Լիբանանի դիմագրաւած դժուարութիւններուն մասին` վեհափառ հայրապետը յիշեցուց Զուիցերիոյ նախագահին, թէ «Լիբանանը մէկ ընտանիք է. նոյն ընտանիքին մէջ ներքին դժուարութիւնները բնական են. սակայն, Լիբանանի դիմագրաւած լուրջ հարցերը ուրիշներուն հարցերն են: Յատկապէս համաշխարհայնացած ներկայ աշխարհին մէջ, Միջին Արեւելքի մէջ առկայ հարցերը, առճակատումները իրենց հետեւանքները կ՛ունենան Լիբանանի մէջ: Դժբախտաբար, լիբանանցիները սովոր են հարցերուն հետ գոյակցիլ, փոխանակ հաւաքական ճիգով այդ հարցերուն լուծման ճամբաներ որոնելու: Այս ծիրին մէջ, Լիբանանի ներքին միասնականութեան ամրապնդումը, բոլոր կողմերը ներկայացնող կառավարական կազմութիւնը, շրջանի հարցերէն առաւելագոյն չափով հեռու մնալու ճիգը Լիբանանի համար պէտք է դառնայ ինքնահզօրացման ամէնէն ազդու կերպը»:
Իր խօսքի աւարտին, վեհափառ հայրապետը դարձեալ շեշտեց երկու երկիրներուն միջեւ գործակցութեան ամրապնդման կարեւորութիւնը:
Հանդիպումէն ետք տեղի ունեցաւ ճաշկերոյթ, որուն ընթացքին վեհափառ հայրապետը առիթ ունեցաւ նախագահին հետ զրուցելու քրիստոնեայ-իսլամ երկխօսութեան, Միջին Արեւելքի առնչուած հարցերուն եւ Հայաստանի ներքին կացութեան առնչուած նիւթերուն մասին:
Յայտնենք, որ յառաջիկայ հոկտեմբերին վեհափառ հայրապետին Զուիցերիա տալիք պաշտօնական այցելութեան առիթով, Զուիցերիոյ նախագահը փափաք յայտնեց հանդիպելու կաթողիկոսին հետ` Պեռնի մէջ:
