ԱՇՈՏ ԲԱԳՐԱՏՈՒՆԻ
Մէկ վայրկեան յոտնկայս լռութեամբ յարգենք յիշատակը մեր սահմանները պաշտպանելու ընթացքին զոհուած մեր բոլոր նահատակներուն:
Անշուշտ, վայրկեան մը, ժամ մը, տարի մը, նոյնիսկ կեանք մը բաւարար չէ արժանի յարգանքը ցուցաբերելու նահատակութիւնը մարմնացուցած մեր ազգի հերոսներուն նկատմամբ:
Ապրիլ 2-ի առաւօտուն, բոլորս արթնցանք ահաւոր լուրով. Ազրպէյճան անցած էր յարձակողականի… մեր զգացումները կը տարբերէին` ջղայնութիւն, ահազանգ, մտահոգութիւն, անակնկալ, բայց եւ այնպէս` երբեք վախ: Յիշողութիւնը տարաւ մեզ 1988, եւ ղարաբաղեան բռունցքներու օրինակով, ամբողջ սփիւռքը ոտքի կանգնեցաւ` Արցախի սահմանները պաշտպանող մեր զինուորներուն օգնութեան փութալու, լոպիները, քաղաքական աշխատանքը, դրամական օժանդակութիւնը թափ առին, մեր երիտասարդները իսկոյն պատրաստակամութիւնը յայտնեցին իրենք զիրենք ազգին տրամադրութեան տակ դնելու, միանալու իրենց հազարաւոր եղբայրներուն, որոնք ողողած էին Երեւանի ու Ստեփանակերտի փողոցները` սպասելով իրենց կարգին, հասնելու նահատակութեան բագինին:
Եւ յաղթեցինք. յաղթեցինք, որովհետեւ զօրաւոր ենք, յաղթեցինք, որովհետեւ թրքանման չենք, յաղթեցինք, որովհետեւ արդար ենք, այո՛, յաղթեցինք, ո՛չ բարոյապէս ո՛չ ալ թուղթերու վրայ մելանով գրուած բառերով: Յաղթեցինք վառօդով, փամփուշտով, քրտինքով եւ ամենասուրբ արեամբ: Ազրպէյճանցին ծարաւ էր մեր արեամբ, բայց մենք մեր հողը ոռոգեցինք, մեր հողին ծարաւը յագեցուցինք եւ կրկին օրհնեցինք զայն մեր ջինջ ու զուլալ երիտասարդներուն արեամբ:
Յաղթեցինք նահատակութեամբ, նահատակութիւն, որ լոկ բառ մը չէ, այլ արարք մը, որ ո՛չ միայն նահատակուողը կը զրկէ կեանքէն, այլ հօրմէ ու մօրմէ կը խլէ իր զաւակը, քրոջմէ կը խլէ եղբայր մը, սեղանակից մը` ընկերներէն, կենաց մը պակաս, եւ` խոշտանգուած սրտեր. նահատակը կը բարձրանայ մեր սրբութեան բագինին, զոհելով ինքզինք եւ շուրջինները զրկելով իրմէ: Բայց պէտք չէ նաեւ մոռնալ, որ, զրկելով հանդերձ իր ներկայութենէն, ան մեզի կը նուիրէ հայրենիքը, իր արեամբ ողողուած, կը նուիրէ անկախութեան ու ազատութեան անուշ բոյրը եւ ապահով ապագայի քաղցրութիւնը, մանուկներու եւ երեխաներու ժպիտն ու խնդուքը, մեր եկեղեցիներուն զանգերուն ղօղանջը եւ մեր գեղեցիկ երգերուն արձագանգը, նահատակը իր կեանքը կու տայ` մեզ տալով մե՛րը:
Յաղթեցինք նահատակութեամբ, եւ ապրիլը նոր մայիսներու յոյսով, դարձաւ ԱՊՐԻԼ ապրելու համար: Ջարդուելու, սպաննուելու, խոշտանգուելու ու տեղահանուելու ԱՊՐԻԼԸ, որ յաղթեց մայիսով, այսօր միացաւ յաղթանակներու շարքին, ԱՊՐԻԼԸ դարձաւ ապրելու ամիս, իբրԵՒ հայ ապրելու հպա՛րտ ու ճակատաբաց, մեր նահատակներուՆ սիրոյն:
Ազրպէյճանը իր հերթական նենգութիւնը շարունակելով օրական դրութեամբ կը խախտէ զինադադարը, կը հարուածէ մեր սահմանապահները` իր տնտեսութիւնը հզօրացնող նենգութեան ընկեր Թուրքիոյ ներդրումներով, իսկ տակաւին պատնէշի վրայ եղող դաշնակցական երիտասարդը ստիպուած է թրքականին նկատմամբ հակում ունեցող հայերուն բացատրել թէ երկու ղրուշ աւելի շահելու համար թրքականը քաջալերելով ու ծախելով Արցախեան խրամատներուն մէջ մեր ազգի զաւակներուն արիւնը կը քամեն:
Նահատակութիւնը հզօր ցաւ է, բայց նաեւ կը հզօրացնէ ազգը: Մեր ժողովուրդը դատարապարտուած է յաւերժական զոհողութեան, պայքարի պահուն միշտ կարիք եղած է նահատակ հերոսներու եւ տակաւին կարիք պիտի ունենաք նմաններուն այնքան ատեն որ մեր բանակը կանգնած է արցախեան սահմաններուն, այնքան ատեն որ Հայ յեղափոխական դաշնակցութիւնը գրկած է իր ժողովուրդը օտարութեան ափերուն, մեր հայ մայրերը պիտի գոհացնեն ազգին կարիքները`, ծնունդ տալով նո՛ր հերոսներու, նո՛ր նահատակներու:
Այո, մենք միշտ կարիք պիտի ունենանք հերոս նահատակներու, բայց բնաւ անոնց սակաւութիւնը պիտի չզգանք:
Ահա այսօր Արցախը անկախ է եւ ազատ, եւ, հակառակ շարք մը ապիկարներու փոխզիջման քարոզներուն, անկախութեան հովերը կը փչեն Արցախէն Արեւմուտք` շոյելով մեզ կարօտող մեր արեան ծարաւ Արեւմտեան Հայաստանի բարձունքներուՆ ձորերը:
Թող յաւերժանան մեր նահատակները, կեցցէ՛ անկախ Արցախը, կեցցէ՛ արցախեան բանակը, կեցցէ՛ ազատ, անկախ ու միացեալ Հայաստանը, կեցցէ՛ Հայ յեղափոխական դաշնակցութիւնը:
