Լիբանան երէկ դարձեալ կորսնցուց նախագահի ընտրութեան առիթ մը, որուն գծով իշխանութեան պատկան կողմեր (երեսփոխաններ, կուսակցական ներկայացուցիչներ… ) ընտրական, քաղաքական, ներքին թէ արտաքին այլազան հիմնաւորումներով բացատրեցին իրենց կեցուածքը: Ասիկա նաեւ ընդվզում եւ ափսոսանք յառաջացուց լիբանանեան նոյնքան յանձնառու եւ մտահոգ կողմերու, մարմիններու մօտ: Այս իմաստով մարոնիներու Պշարա Ռայի պատրիարքը ցաւ յայտնեց եւ իր պոռթկումը արտայայտեց` ընդգծելով, որ «ոչ ոք իրաւունք ունի «խաղալու» երկրի ճակատագիրին հետ եւ խանգարելու ամէն բան»: «Պէտք է յարգել սահմանադրութիւնն ու կիրարկել զայն», շեշտեց ան:
Նմանապէս, այլ անձնաւորութիւններ եւս իրենց վրդովումը արտայայտեցին երկրի այլ հարցերու դասաւորման արգելակումը վերագրելով նախագահի բացակայութեան: Սակայն այս բոլորին մէջ ամէնէն աւելի մտահոգ է օրը-օրին օրապահիկը ճարող լիբանանցիներու մեծ զանգուած մը, որ իւրաքանչիւր նախաձեռնութեան մէջ յոյսի նոր նշոյլ մը կը նկատէ` մաղթելով, որ ատիկա կրնայ բարելաւել երկրին ոչ նախանձելի վիճակը: Այն մտավախութիւնը, թէ քաղաքական հարցերու բարդացումը (որոնց ամէնէն կարեւորը` նախագահի բացակայութիւնը) կրնայ իր տնտեսական ու մանաւանդ ապահովական ժխտական անդրադարձները ունենալ երկրին առօրեային վրայ, առաւել եւս կը շեշտէ ու կը ճիւղաւորէ անոնց հարցադրումները:
Անոնց յոռետես այս կեցուածքները կը մեկնին Լիբանանի գծով կարգ մը դեսպանատուներու իրենց քաղաքացիներուն ուղղած զգուշացումներէն: Նմանապէս` անոնց մտավախութիւնը կը մեկնի որոշ վերլուծումներէ եւ մեկնաբանութեանց դրսեւորումներէ, որոնց նորագոյնը, օրինակ` եւրոպացի դիւանագէտի մը այն «խոստովանութիւն»-ն է, թէ ` «ձեր տագնապը տակաւին երկար է»: Դիւանագէտը իր կարծիքը կը հիմնաւորէր այն համոզումով, թէ լիբանանեան հարցերու լուծումն ու կարգաւորումը կախեալ են շրջանային իրադրութեանց զարգացումի հոլովոյթէն ու այս գծով միջազգային գերուժերու տրամադրութենէն կամ կեցուածքներէն: Միւս կողմէ, սակայն, այլ աղբիւրներ կը փորձեն աւելի իրապաշտ մօտեցում ցուցաբերել եւ նշեալ զգուշացումները կը վերագրեն պարզապէս կարգ մը կողմերու հասցէագրուած «ճնշումի միջոցներու»: Անոնք լաւատեսութիւն կը յայտնեն հարցերու մօտալուտ դասաւորման գծով` յիշեցնելով, որ Լիբանան աւելի դառն ու դժուար պայմաններ դիմակալեց ու յաջողեցաւ գոյատեւել, ներկայիս ալ պիտի շարունակէ վճռակամօրէն յաղթահարել խոչընդոտները եւ յանգիլ բարւոք լուծման:
Յոռետեսութեան ու լաւատեսութեան այս մթնոլորտին մէջ լիբանանցիք կը պատրաստուին դիմաւորել տօնական օրերը` «իրենք իրենց իւղով տապկուելու» համոզումով:
