Լիբանանահայ օգնութեան խաչը կը գոյատեւէ եւ իր նուիրական եւ ազգօգուտ ծառայութիւնը կը շարունակէ շնորհիւ ԼՕԽ-ի առաքելութեան հաւատացող անդամուհիներու հսկայ փաղանգին եւ անոր նեցուկ կանգնող բարերար ազգայիններուն:
ԼՕԽ-ի բարերարներու բանակին մաս կը կազմէր նաեւ Վիքթորիա Ապումարաքեանը, որուն մահուան գոյժը խոր վիշտով եւ կսկիծով իմացանք շուրջ քառասուն օրեր առաջ: Ան անակնկալօրէն առյաւէտ բաժնուեցաւ իր հարազատներէն եւ ԼՕԽ-ի մեծ ընտանիքէն:
Վիքթորիա Ապումարաքեան ծնած եւ հասակ առած էր աւանդապահ, համերաշխ եւ բարեկեցիկ ընտանիքի մէջ: Թօթափելով բոլոր դժուարութիւններն ու խոչընդոտները, ստացած էր իր ուսումը եւ ընտրած ասպարէզը, որուն հաւատարիմ եւ բծախնդիր հասած էր բարձր պաշտօնի եւ վայելած իր շրջապատին յարգանքն ու սէրը: Ան իր արմատներուն կապուած հայուհին էր եւ հաւատաւոր ներկայութիւն Հայ աւետարանական եկեղեցւոյ պաշտամունքներուն:
Հակառակ անոր որ անդամուհի չէր Լիբանանահայ օգնութեան խաչին, սակայն իր բարեգործութեամբ, ծառայութեամբ եւ զոհողութեամբ կը լրացնէր ԼՕԽ-ականի մը բոլոր յատկանիշները: Կը հաւատար ԼՕԽ-ի բարեսիրական – մարդասիրական ազնիւ առաքելութեան` քաջ գիտնալով, որ ԼՕԽ-ը ժողովուրդէն ստացածը կը վերադարձնէ ժողովուրդին:
Անցնող տարիներուն ազգային գիտակցութեան վեհ զգացումը մղեց զինք դառնալու ԼՕԽ-ի բարերարներէն մէկը, որպէսզի առաւել կենսունակութեամբ շարունակուի ԼՕԽ-ի գործունէութիւնը` ի շահ հայ ժողովուրդի բարօրութեան:
Շատ սիրելի Վիքթորիա՛, այսօր տխուր է ԼՕԽ-ի մեծ ընտանիքը: ԼՕԽ-ի նկատմամբ ունեցած վստահութիւնդ օրինակելի էր: Մենք քեզ երբեք պիտի չմոռնանք, երախտագիտութեամբ պիտի յիշենք անունդ եւ յիշատակդ վառ պիտի պահենք:
Հողը թեթեւ գայ վրադ:
ԼՕԽ-Ի ՇՐՋԱՆԱՅԻՆ ՎԱՐՉՈՒԹԻՒՆ
